bakit?

bakit kaya pag meron kang pera, hindi mo mapigilan ang sarili mong gumastos, kahit na gusto mong magtipid?


bakit kaya sinasabi nilang ang hirap ng sitwasyon natin, eh yung mga tricycle driver, mas malupit pa sa mga taong tulad ko dahil sa magaganda nilang cellphone at ipod?


bakit kaya nagkaroon pa ng mga mamahaling jacket at damit, kung pare-pareha lang naman silang galing sa tela?


bakit naging boring na gawain ang pagbasa at pagsulat, eh sa paggawa nito, marami kang matutunan, marami kang malalaman? paano naman kaya yun naging boring?


bakit kaya hindi na lang ilegalize ang piracy, eh halos lahat naman ng tao ay tumatangkilik rito?


bakit kaya maraming gusto mag-aral sa UP, eh kung wala naman sa eskwelahan ang pag-aral kundi na sa attitude ng estudyante tungo sa pag-aaral


bakit kaya naimbento pa ang phone kung para na lamang ito sa pagpapayabang?

bakit kaya lahat ng tumatambay sa starbucks ay nag-iisip na mayaman sila?

bakit kaya nagkaroon pa ng modernization kung ayaw rin naman nating iwan ang mga tradisyonal nating ginagawa?

bakit kaya mas gusto ng iba ang kondisyon ng ating kalangitan kahit na mayroong global warming?

bakit kaya kailangan pang pilitin gumaling ang may sakit kung kailangan rin naman nating mamatay?

bakit ko nga ba tinatanong ang mga bagay na ito, kung kahit ibang tao hindi rin alam kung bakit ganun?

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

pink.

ang kulay pink. BOW.

sa tagalog ay rosas, na pwede ring rose. eh ang rose, ibig sabihin nun babae.

pambabae, yan ang traditional na ibig sabihin ng kulay pink. madalas kasi ng mga babae, mahilig sa kulay pink. sa mga palabas, tulad ng 'power rangers', 'bioman', 'jetman', 'fiveman' and others, pink na costume ang suot ng mga babae. sa bagay, sino ba namang lalaki ang mag-susuot ng pink? parang hindi bagay diba?

pero, sa panahon ngayon, iba na ang ibig sabihin ng kulay pink sa mundong ito.

may mga ibig sabihin na rin ang pink sa mga lalaki. pero, hindi ito tungkol sa pagiging lalaki nito, kundi sa pagiging babae nga mga lalaking ito. sa madaling salita, ang kulay pink ay para na rin sa mga bakla.

sa modernong mundong ito, lahat na ata ng bagay na tungkol sa bading ay may kulay pink. ilan sa mga halimbawa nito ay ang pink peso, na tumutukoy sa mga bading na nagtratrabaho at tumutulong sa pag-unlad ng ating ekonomiya. isa rin dito ang pink christmas, kung saan dalawang lalaki ang nag-portray ng panunuluyan ni mama mary at ni hesus.

ang kulay pink. hindi lang pambabae, panglalaki na rin.

dahil naging laganap na rin ang mga bading, mas lalong kumalat ang kulay pink sa lahat ng sakop ng mga mata.

lahat na ng related sa bakla, kulay pink. ang baklese o ang gay-lingo dictionary, mga gay bars, at kung ano-ano pa. kahit ang mga blogs ng mga bading tulad ng blog ni wanda ilusyunada, na kulay pink din.

and anything gay, makes it pink.

ika ng singer na si pink, "who knew?" 

who knew that pink is also for gays?

pink just means gay, and gay just means happiness and fun.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

Merry Christmas?

hello christmas! malamig na ang simoy ng hangin, nagkalat na ang christmas lights at mga parol sa paligid. mabilis na ring dumidilim, mga naglilipanang alitaptap, ang simbang-gabi at kung anu-ano pa..

but, will this be a merry christmas? dahil na rin sa kahirapan ngayon?

mahirap ng mamimili ngayon eh, wala nang masyadong pera, tag-tipid pa, hindi pwedeng bumili ng mga mamahaling regalo, kahit pa sa paghahanda ng pagkain para sa noche buena ay mahirap rin, kailangan, kahit mura, magarbo o masarap pa rin ang kakainin..

isa pang panira ng christmas, school works. i have a paper and a documentary to do for my scl3, a clip-out for my RC course, memorize my speech for my oral comm, a quiz for scl3, and last but not the least, study for the preliminary examinations. how great is that? i guess that would keep me from being bored, and from havng fun..

sa sobrang hirap na rin ng buhay ngayon, hindi ko ma-feel yung atmosphere ng christmas. walang nangangaroling, walang nagbebenta ng bibingka at puto bumbong, wala masyadong tiangge, at hindi nakakapagchristmas shopping. grabe, this might be the loneliest christmas ever..

oh well, ang tanging paraan dyan, live life to the fullest! matuwa na tayo sa mga nagagawa natin, dahil balang araw, hindi na natin ito magagawa ulit!

"Christmas is not only the season of receiving gifts and presents, it is also a season of giving love and sharing life to others."

have a merry christmas everybody!

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

updates! :)

i have been very busy this week. YEAH. too busy. too many things to do. no more time to blog.

and so, as i am wasting my time before studying, i decided to make an update entry.

first of all, i have been drowned with a lot of school work. i am doing some papers to be passed next meeting, and next year, which is a about a museum and a social issue. i am also drownedwith hand-outs to be read about our national hero, the west asia, the science of life, and the philosophy of man. i also need to understand statistical formulas and data, and memorize a speech and do a musical play-production. oh, i even forgot that i also need to do a lesson plan for my teaching session. so, how about that? i can not have so much time to do these things. i need more time! MORE TIME PLEASE. nevertheless, i am still enjoying.

secondly, it's christmas! christmas break is coming fast! woohoo!

thirdly, i have been an active member of the Chorus of Arts and Letters, which will be competing for Himig Tomasino on January. this season will be a very tough fight because there are many choral groups who decided to join the inter-collegiate choral competition. good luck naman!

fourthly, i can't think of anything to tell. maybe because, it's already past 1:30am. WOW. i am into sleep deprivation, as we speak. and i know this is really bad for my body conditions. oh well..

"why do bad things have to be the ones which causes more happy experiences for us?"

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

nakakapagtaka.

"nakakapagtaka pag sinasabi mong hindi ka nakapag-aral, tapos biglang pumasa ka pala, o kaya'y minsan, ikaw pa ang may pinakamataas na marka.."

"nakakapagtaka pag sinasabi mong alam mo yung bagay na yun, pero pag tinanong ka, hindi mo masagot.."

"nakakapagtaka kapag sinabi mong hindi mo kayang gawin yung bagay na yun, pero sobrang galing mo pag ginawa mo.."

"nakakapagtaka kapag sinabi ng magulang mo na mag-aral ka, pag nagpupuyat ka sa pag nag-aaral, nagagalit sila.."

"nakakapagtaka kapag nag-eexpect ka, hind iyon yung nangyayari, pero pag hindi ka naman nag-expect, bigla namang nangyayari.."

"nakakapagtaka pag minsan sinabi mo na kaya mo pa, yun pala hindi na."

"nakakapagtaka pag sinabi mo joke, yun pala totoo na.."

"nakakapagtaka pag sinabi ng mga guro na wag maingay, nagagalit din sila pag tahimik.."

"nakakapagtaka pag cute sa tingin mo, yun pala hindi talaga.."

"nakakapagtaka pag nagpromise ka, hindi mo natutupad.."

"nakakapagtaka pag tinatamad o ginaganahan ka, biglang magiging baliktad yung feeling mo.."

"nakakapagtaka pag nakita mong magaling yung tao, iisipin mo na magaling na siya sa lahat ng bagay.."

"nakakapagtaka na meron mga taong hindi nagtataka sa mga nangyayari sa ating mundo at nakikisabay at hindi na lang nangengealam sa daloy ng buhay.."

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

reflections.

so many things had happened this past few week. i didn't really know what to do, because it was really frustrating coping up with these things that i actually do easily. nevertheless, i still struggled. i still failed to do what should be done. i forgot what was right, and i was patronizing what was wrong.

i was really expecting that that week would be really great. i guess, it was not.

unang pagkakamali: hindi ko sineseryoso ang pagiging lider ko. oo, napilitan akong maging team captain sa PE ko. dahil iniisip ko na hindi ko kaya, na ayoko kong gampanan ang responsibilidad ko, napabayaan ko ang dapat hindi mapabayaan. wala lang siguro akong leadership factor dahil wala talaga akong alam sa pagiging leader, ni kahit nga maging presidente ng isang klase ayoko eh, maging team captain pa kaya?

pangalawang pagkakamali: masyado akong naging kampante sa mga kaya kong gawin. oo, kaya ko nga mag-cram, kaya ko nga magsulat, kaya kong mag-aral. pero hindi ko iyon nagamit sa tamang pamamaraan. masyado akong umasa sa mga kakayanan ko, na hindi ko na naiisip ang kalagayan ko. ngayon ko lang nalaman na kailangan ko rin ng pahinga, at kailangan ko rin talaga ng panahon para sa sarili para makahugot ulit ng lakas at resistensya sa mga hamon na ibabato ng mundo sakin. kaso, hindi ko iyon naisip kaagad, hindi ko iyon naalala kaagad.

pangatlong pagkakamali: nagiging waldas na ako sa pera, pineperahan ko na ang mga magulang ko para lang maka-extra gastos ako sa school. pero, sa totoo lang, kailangan ko talaga ng additional allowance. unang-una sa lahat, andami ko ng pinapa-photocopy para sa aking pag-aaral. yung ibang binibigay, at yung ibang niriresearch ko. kumakain pa ako, bumibili ng mga kailangan sa school at kung anu-ano pa. gustuhin ko man magtipid, wala rin, kasi sa sobrang hirap ko, at sa sobrang daming binabayaran, wala rin. kung papayag lang sana mga magulang ko eh, kaso, ayaw nila.

"learn from your mistakes", ika nga ng iba. and i guess i have learned a lot.

i hope that this week would be brighter than last week.

mistakes will be the pathway on achieving your goal. at the same time, it could also be your downfall.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

akala.

"akala ko, yung langit, yun na yung universe na pinaliligiran ng mga bituin.."

"akala ko, pag naghalikan ang babae't lalaki, may baby ng mabubuo.."

"akala ko, babae ako.."

"akala ko, magaling ako sa maraming bagay.."

"akala ko, madali lang mag-aral.."

"akala ko, ayoko ng math.."

"akala ko, hindi matutong mapuyat at hindi matulog.."

"akala ko, lagnat lang ang sakit ko.."

"akala ko, hindi ako matututong uminom at gumimick.."

"akala ko, marami akong pera.."

"akala ko, magaling akong leader.."

"akala ko, madali lang pumasa sa UP, ADMU, UST, at DLSU.."

"akala ko, nakakabagot mag-research.."

"akala ko, hindi ako marunong mag-labas ng ideya't saloobin ko.."

"akala ko, hindi ko maoopen sa mga kaibigan ko ang tunay kong kulay.."

"akala ko, hindi ako magkakaroon ng friendster at multiply.."

"akala ko, hindi ako matututong mag-computer.."

"akala ko, hindi ako masisiyahan mag-blog.."

"akala ko, wala akong kaibigan.."

"akala ko, wala akong kwenta.."

"akala ko, masaya ang buhay, hindi pala."

"akala ko, ako lang ang may maling akala sa mundong ito.."

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

i am officially stressed.

yeah. i have been officially stressed.

as you can see in the picture, nagiging geek na ako.

nagiging geek sa kakabasa ng mga handouts, kakaresearch ng mga dapat iresearch, kakamemorize ng kung ano-ano, kaka-analyze at kakacriticize ng mga bagay-bagay sa paligid.

and yeah, dahil isang student teacher na rin ako, idagdag na rin natin ang kakaisip sa pwedeng leksyon para sa mga batang tuturuan ko.

nakakapagod, nakakastress.

pero, ano ba ang dapat kong ikalungkot? mabuti nga't marami akong ginawa. i am not keeping myself lazy, and keeping myself from being idle. and it is a good thing. kaso, sa sobrang daming dapat gawin, parang wala na akong time makapag-saya.

haay, sana nga lang pwede pang gawan yun ng paraan, sana.

ayoko naman mag-hiatus, kasi eto na nga lang ang pwedeng kong pag labasan ng stress ko, idedeprive ko pa ang sarili ko, wag na lang.

i guess, all i need is time management.

OH WELL. good luck sa semestreng ito.

sa ngayon, matutuwa muna ako sa mga pimples at eyebags na pinagpupuyatan ko dahil sa pag-aaral.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

i am but a crammer.

oh yeaah.

this has been my profession. a crammer.

a certified professional crammer.

ewan ko ba, sanay na sanay akong maghabol at maging hapit sa oras, para kasing mas alert yung utak ko kapag nagcra-cram ako, which is a good thing, for me. at least alam kong may utak, and i laso know what to do. at kahit nagcra-cram ako, madali kong natatapos. steady lang. pwede pang pumetix-petix.

dahil dyan..

parang naging advantage na rin sa part ko ang maging crammer.

kasi, pwede akong mag-singit ng ibang bagay na gusto kong gawin kesa sa mga mas importante. then, i would still be able to finish those important things by the time they are needed. minsan nga lang, panget ang nagiging resulta, dahil minadali lang. but then again, doing it everytime makes you harness it.

at yun ang nangyari sa akin.

kaya ko ng tumapos ng mga papel at reports sa mismong araw na kailangan ito, kaya ko na ring magbasa ng mabilisan, and others.

pero, looking at the darker side of the world..

you will never know how to prioritze important things, kasi you always think of the useless things before everything else.

returning back to the brighter side of the world, i still know how to prioritize.

and hindi pa naman ako masyadong obsessed mag-cram.

oh well, i still have things to do for tomorrow..

uh-huh, cramming time!

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

hello 2nd sem. (the first 2 days.)

oh well, can't get over pa rin ako sa sembreak. bitin na bitin ako.

anyway, my classes started yesterday. yeah, it was fun, had great profs (i guess?), and probably a great semester ahead of me, and of my blockmates, too.

so here's what happened.

my first day was last tuesday. i started my day attending my first subject, PE (advanced volleyball). my classmates were all boys, and homos, of course. HAHA. then, i were waiting for my other classmates, and knowing some names, too, someone in PE uniform came approaching to our class. i was laughing when i saw his hairdo. when he raised his head, i saw his face. and i just said, "classmate ko siya last sem sa PE.." to my surprise, he was my crush!

takte! hindi ko alam kung anong gagawin ko kasi crush ko yun, tapos. waaah, natataranta ako nung mga oras na yun. eto pa, nagpapatayo kasi yung prof namin ng mga vball players. he first called the ones who were varsity players on their HS days. then he called the ones who were intrams players. i raised my hand, thinking that it was 'intrams player nung HS'. pero mali ako. intrams player, meaning varsity player ng college/faculty. HINDI AKO INTRAMS PLAYER! pero, anong magagawa ko, nakatayo na ako, ayokong mapahiya. pinanindigan ko na lang yung ginawa ko. dahil dun, naging captain ball ako ng grupo namin. ang masama pa, kagrupo ko yung crush ko! shet! hindi ko alam kung anong gulo ang pinasok ko. good luck sa akin. WAAAH!

let's go with my regular schedule.

my first subject during my MWF sched is math600A(statistics). medyo nakakatakot nga tong subject na ito. natatakot din ako sa prof na magtuturo nitong subject na ito. magaling naman siya eh, kaso, sa itsura and the way she orients us, medyo nakakatakot. hope we survive this subject.

our 2nd subject for the MWF sched would be rational psychology. okay lang naman tong subject na ito. sana nga lang maging masaya tong subject na ito. feeling ko naman masaya siya eh. and besides, it is a philosophy subject, i might find it fun and a great subject.

the third subject is our major west asia/southwest asia and the middle east. our professor as our history prof last sem. i will expect what has happened to us, and to me last sem. i had fun having her as our prof, hope this time, too. lalo na't major na ang tinuturo niya.

our last subject is philippine history. our prof was our prof on our major last sem. and yeah, mas mukha siyang masaya magturo sa tagalog kaysa sa english. i am enjoying having as our phil.hist. prof. at sana, hindi na rin mababa grade ko sa kanya.

on our TTH sched, my first subject is social teachings of the church, or scl3. okay lang naman yung subject. okay na okay lang talaga. magaling naman yung prof, at may natututunan naman ako, okay na xia. basta, sana hindi siya ganun kahirap magpa-exam.

my 2nd subject is RC, at nagbabalik ang professor naming sobrang strikto nung first year, first sem. pero, this time, she tends to be nice with us, and of course, tends to be funny, too. nakakatuwa yung mga kwento niya tungkol sa mga pilipino. kung anuman iyong mga kalokohang yun, secret na lang. HAHA. basta, i am hoping that ill pass this subject. sana sana sana.

my third subject is biological science! yes, my favorite subject. at ang prof namin, masaya din. dahil mabait siya, at feeling ko, magiging masaya ang klase sa tuwing magtuturo siya. sobra. i soo love her, to the highest level!

and my last subject for this subject, oral communication. isa ring napakasayang subject para tapusin ang aking TTH sched. sana nga lang hindi maging mababa ang grade ko sa kanya, dahil mababa daw siya magbigay ng grade. oh well, good luck.

and soo, that was my first two days of 2nd sem. sana maging maganda ang kahinatnan ng semestreng ito. sana talaga.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

juche.

"independent stand."

this is what i have been longing for. since, college student naman rin ako, and i am already on the right age of doing what i want to do. being independent, i guess, is the thing for me.

besides, gusto ko rin namang mabuhay ng mag-isa. kaso, meron pa ring mga bagay na hindi ko pa rin kayang gawin.

una, hindi ko kaya pagsilbihan ang sarili ko. from this, hindi ko pa rin talaga kayang maging independent. hindi ako ganun nagluluto at naglalaba. kahit nga mag-ayos ng kwarto, hindi ko pa minsan magawa. nevertheless, i could still train myself to these things so that i would not need any help from my parents, from my siblings, and others as well.

pangalawa, wala akong trabaho para mapagkuhanan ko ng pera. kung magkakaroon man ako ng trabaho ngayon, hindi rin naman mapupunta yung pera sa akin. sa mga magulang ko pa rin kasi sila yung may kailangan nun. pero, ako naman kasi ang bumuno at nagtrabaho sa perang yun. sa tingin ko, maganda na rin iyon, para hindi madaling magagastos ang pera.

being independent is really hard. kailangan talaga marunong ka na sa buhay. may sipag at tiyaga, may lakas ng loob na harapin lahat ng problema ng mag-isa. kaso, mukhang wala ako noon, at mukhang marami-rami pa ang dapat kong gawin para lang maging independent ako.

but then again, mahirap din maging mag-isa. kahit independent ka, kailangan mo pa rin ng tulong mula sa iba.

kailan naman kaya tayo matuto maging independent sa ating sarili, kung lagi naman tayong humihingi ng tulong?

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

wu wei.

"effortless action"

yan ang naiisip ko, kung meron kang talento na kayang gawin ng walang pag-aalinlangan. 'effortless' ika nga, walang force na kailangan.

example, mga matatalino. siyempre, kahit walang effort sa pag-aaral, pumapasa pa rin. minsan, ang taas pa ng grades. wala pang aral yun ah.

ako, honestly, hindi ko kayang gawin yun. kasi kailangan ko pa rin mag-sipag para lang pumasa, kung meron man akong stock knowledge na tinatawag, galing rin yun sa pagsisipag ko, at hindi yun katalinuhan. hindi xia effortless.

effortless action.

lagi ko tong naiisip. kasi pwede natin tong gawin kahit hindi natin xia talento. hindi mo lang iisipin na hindi siya mahirap dahil kaya mo. ang iisipin mo rin na hindi siya mahirap dahil gusto mo. pwede tong i-apply sa lahat ng bagay.

sa pag-aaral. ako, hindi naman kailangan maging magaling ka mag-aral eh. basta meron kang drive mag-aral at gusto mong maattain yung goals mo, magagawa mo naman yun eh. tulad na lamang ng nangyari sa akin. lagi ko lang iniisip na papasa ako. na mag-eeffort ako na pumasa lang, hindi makakuha ng mataas na grades. ngayon, ginusto ko magkaroon ng magandang grades, kaya i efforted.

but then again, you worked hard for it. ang ibig sabihin, ang effort hindi pumapasok sa paggawa nito, kung hindi sa pag-iisip mo sa isang gawain.

pumapasok ito sa isip ko sa tuwing naiisip ko ang charitable works, kahit yung simpleng pagbibigay lang ng piso sa isang matanda, nahihirapan tayong gawin. honestly, again, i am one of those people na nahihirapan magbigay na limos sa mga taong humihingi nito.

kasi lagi tayong napapangunahan ng mga iniisip natin sa mga gusto nating gawin.

it is obviously an effortless action. hindi kailangan ng utak, ang kailangan ay puso mo sa paggawa nito.

effortless action.

hindi lahat ng tao meron nito, kasi lagi nilang iniisip na lahat ng bagay ay mahirap.

kailan kaya malalaman na may mga bagay ring madaling gawin sa buhay?

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

sembreak na! :D

after indulging the first few days of sembreak. i have self-proclaimed myself as a "bum".

oo, isa na akong bum. dahil sembreak na, wala na masyadong gagawin, wala na ring pera dahil wala ng allowance. that's a bad news.

ang good news? makakapagpahinga ako, wala ng exams, free from school, at more time to spend with yourself, with your family and with your friends. that's good news, a very good news.

kailangan ko talagang sulitin tong sembreak nato. unang-una sa lahat, nung meron pang school days, lagi akong nagpupuyat, nagcracram, lagi akong may ginagawa para sa mga papeles, mga kailangan asikasuhin, and many more. sembreak is the perfect time to rest and take some time with myself.

nawalan rin ako ng time sa mga kaibigan ko nung may pasok pa. dahil, muli, marami akong ginagawa. ngayong sembreak, its a great time to bond again with them.

maaayos ko na rin tong blog ko this sembreak, may magagawa ako.

soo, this post is also to update this blog! woohoo.

anyway, kakatapos lang namin mag-enroll. and yeah, i got to reunite with my classmates once again. walang bumagsak sa block namin! ang galing-galing! everyone worked hard for this, and we deserved this, and i am very thankful we are still complete.

and now, balik-bum na ulit ako. HAHA.

kasi naman, nagkaroon ng time na ayoko ng bumangon ng kama, minsan, ayoko na ring maligo sa sobrang tamad ko. besides, bakasyon naman, better spend time sleeping para mabawi lahat ng pinagpuyatan ko.

haay, aking mga masugid na mambabasa, hintayin niyo yung iba ko pang posts, konting hintay lang.

hanggang sa muli! :)

how's my first sem of my 2nd year? :)

everything was just, FUUN. :D

yeah, kahit medyo lagi akong nalelate, nagcracram pa rin, at tinatamad din, ABA ABA ABA. marami naman akong na-achieve, kahit papaano.

let's start remembering the times:

i started well-off with my pol-eco geography (asn201). medyo hindi lang ako makasabay sa pag-iisip ng prof namin, nevertheless, okay lang. nakapagreport ako sa class niya, mmedyo okay naman. hehe. average lang ang aking tests sa kanya. kaso yung prelims ko sa kanya, medyo mababa, pero hindi naman tres. worth it naman eh.
nung finals period, i stepped up. nagpasa ako ng reaction papers, pinasa ko lahat ng tests niya, without having line-of-7 grades. haha. mukha namang kakayanin ko yung final exam niya, magdadasal na lang ako.

yung english ko, haay naku. parang nung first year first sem lang. sooo, halos lahat kami parang pa-easy easy lang. tapos yung prelim exam, hindi pa ganun kahirap, except yung essay, nevertheless i passed that test, mataas ang result ko dun eh. haha!
then, finals came, at pinahirapan niya kami. kailangan namin gumawa ng paper, at mag-written exam sa kanya. nakakabaliw, pero okay lang, nakaya namin eh. i am expecting na hindi ganun kataas ang grade ko sa kanya. hindi ko xia sineryoso masyado eh.

hello computer! nung nalaman ko na magkakaroon ako ng computer subject, inisip ko, mukhang kakayanin ko naman to. at oo, medyo kinaya ng powers ko. haha! every lecture was fuuun. as in. matataas ang hands-on ko, pero nadali ako sa written exams.
lalo na nung finals! kahit word, excel, at powerpoint lang yun, ang hirap pa rin! oh well. sana nga pumasa ako eh. sana talaga, sana sana sana.

history! eto, ang isa sa mga favorite subjects ko, sa MWF sched, kasama ang computer. well, medyo okay lang naman ang mga grades ko sa kanya. lalo na yung mga recitations ko! magaganda yung mga recitations ko sa kanya.
nung nag-finals, gumawa kami ng sarili naming 'asian food fest' at kinareer namin yuun. aaand, maganda ang kinalabasan! sana nga lang maganda ang resulta ng final exams ko para maganda ang grade ko sa kanya.

math! eto, may frustration. soobrang frustration. i was doing well in the prelims period. sobrang ganda ng mga test results ko sa math. even may exam was the bomb! pero, that's not for long. medyo nagbababoy ako ng finals period, pero magaganda pa rin naman yung test results ko, ata? oh well, bahala na, sana pumasa ako.

natsci! naku, ang pinakawalang kwentang subject, epro, okay lang. nakapunta naman kaming subic eh! sobrang worth it. haha. okay lang rin ang tests ko sa kanya. aaat, lalo naman ang mga exams ko sa kanya. nag-rerecite naman ako sa kanya, kahit papaano. and we had a good project. ang resulta? i got exempted! i was really hoping na maeexempt ako. natupad yuun! yaaay! iniyakan ko kaya yung exemption na yun. now, sure akong papasa ako sa natsci.

filipino! isang napakasayang subject. hindi ko inakalang magiging ganun ka hyper at kasaya ang klaseng yun. kahit na minsan, puro libro lang ang turo niya, natutuwa na lang ako sa mga kwento niya. medyo mababa nga lang xia magbigay ng grade. pero, sadyang hindi rin naman ganun ka-ganda yung results ng tests namin, okay naman sa exams. oh well. ang finals period namin ang medyo sumaya. our last exam is doing an eulogy and an impromptu speech. sa eulogy ko, maraming naiyak sa akin, marami ring nagalinga. oh well, i was not expecting, actually. my impromptu speech? grabe! i need to defend a macho dancer, para lang sa isang parachute. i don't know if i delivered it with justice. good luck na lang.

ethics! the grand event of my TTH schedule. with a prof, soo hot, and others too. haha! nagiging sobrang ganda ng discussion namin, in fact, naging close pa namin ang professor namin. sa tuwing ngumingiti xia, shet! natutunaw ako! haha! ayos lang naman ang mga test results ko sa kanya, kahit prelim exam ko, okay lang. nung finals, i stepped it up. i got 3 perfected tests, and 2 tests with 2 and 4 mistakes. nagrerecite din ako! dahil dyan, i got exempted. another achievement. aylabet.

my late night studying, sleep deprivations, eating deprivations, cramming moments, sleeping sessions, wandering times, overnight days, 'listening music and watching videos' moments, blogging hours, thinking minutes, and loitering seconds, all paid off.

i feel so happy, sana mas maging maganda ang susunod na semestre.

sana mag-DL ako sa first sem, kahit mag line-of-one lang.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

a birthday post.

that day, was kinda boring. but it was memorable.

well, it's my last year being a teen. and i want to cherish all the moments before next year. and this post will be actually my birthday post.

actually, late na to, kasi last week pa ang aking kaarawan. pero, ika nga ng ibang tao, "it's better late than never."

unang-una sa lahat, gusto kong pasalamatan ang Panginoon, sa lahat ng biyaya na pinagkaloob niya sa akin, maraming salamat po Lord, masasabi kong the best ka. gusto kong magpasalamat sa aking pamilya. yup, i was happy kasi binati nila ako, na minsan lang mangyari. pero, yun pa lang yung naalala ko na lahat mga kapatid ko binati ako. and that made my day, almost.

gusto ko rin magpasalamat sa lahat ng bumati sa akin.

sa aking asn2 blockmates, maraming salamat at kahit iilan lang kayong bumati sa akin ay masaya pa rin. kina maia, iris, mile, chad at anj. salamat sa mga text niyo, napangiti talaga ako nun. maraming pang bumati, sina esther, eunise, recheal at camile.

sa HS friends ko. kina mico luke, via at brian. sobrang natuwa ako kasi kahit hindi na tayo nagkikita naalala niyo pa rin akong batiin. namimiss ko na kayo! magkita naman tayo minsan!

sa sophies, maraming salamat. kahit eto pa lang ang first birthday na magkakasama tayo, napakasaya na. salamat salamat. mahal ko kayoo.

sa HFYC, sa buddies ko, sa lahat lahat! salamat. sobrang salamat. kahit na canton at tasty bread lang yun, napakalaking bagay na yun. maraming salamat talaga sobra, sa susunod.

maraming bumati sa akin, mga ka-batch ko sa uste, mga friends at contacts ko sa friendster at multiply, pati ang lolo't lola ko na tumawag pa mula states, nakakatouch. nakakatuwa

nagpapasalamat ako sa lahat-lahat ng inyong pagbat, nasiyahan talaga ako sa mga iyon. sana matupad din ang mga kahilingan niyo para sa akin.

my only birthday wish for this year?

sana maging makulay muli ang buhay.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

guerdzsituationen.

"ultimate ground of the situation"

lagi tong nangyayari sakin.

kailangan kong malaman ang tama o mali sa isang sitwasyon. mula sa tama at mali na iyon, kailangan ko rin malaman kung ano ang dapat kong gawin dun. minsan, dun ako palaging nagkakamali.

hindi kasi ako marunong magdesisyon sa mga bagay-bagay. impulsive ako. pag ayaw kong gawin ang isang bagay, hindi ko iyon gagawin. kung minsan naman, kung gusto ko, gagawin ko. madali rin akong magsawa. sa panahong ito, ambilis kong mawalan ng gana, napaka-ramdom ko sa mga bagay-bagay. dahil dun, naapektuhan ko ang sitwasyong nagaganap.

this started when i got paranoid with everything around me. my studies, my friends, my family, and others. lagi ko kasing iniisip na lagi akong may ginagawang mali. na minsa'y totoo rin. minsan naman, minamaliit ko sarili ko, kaya naapektuhan ko pati yung sitwasyon na ginaganapan ko.

lagi akong naiinis, naiirita, nagagalit. minsan naman, bigla na lang akong nag-eemo, malulungkot, mababagot. andami na ngang nawi-weirduhan sakin. weird na nga talaga ako.

andaming naapektuhan sa mga ginagawa ko. nakakalimutan ko ng isipin ang dapat gawin sa mga nakakasalubong kong sitwasyon. hindi ako nagiging kalmado, bigla-bigla na lang akong nag-rereact, na sa tingin ko'y, hindi tama. hindi talaga.

hindi ko na siguro matatanggal to sa sarili ko, eto na kasi ang ginagawa ko simula bata pa ako. nasanay ako? mukhang ganun na nga ang nangyari.

iniisip ko palagi kung paano ko matatanggal yung problema kong iyon. iniisip ko palagi kung kailan babaliktad ang mundo.

eto na siguro ang pinakamalaking problema sa sarili ko. ang kawalan ng tiwala sa sarili.

nakakainis mang isipin, pero totoo talaga.

kailan ko kaya malalalaman na tama na ako? kung ang lahat ng tao ay sinasabing mali ako??

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

i am an artist.

yes, "i am an artist."

nakakakaaliw isipin, dahil mula sa mga talento ko, sa paggamit ko sa mga ito, sa paglinang at sa pagpapahayag ng sarili, nagiging alagad na ako ng sining.

at ito ang mga naiisip kong dahilan:

una, isa akong mag-aaral ng sining at panitik. ibig sabihin, alam ko kung ano ang mga ito. bilang isang mag-aaral, natuturuan kaming mag-isip ng mga ideya at mga konsepto na higit pa sa mga nakikita sa ating mundo. hinahayaan kaming ipadama sa ibang tao ang totoong liwanag mula sa aming mga puso, at higit sa lahat, ipakita sa ibang tao ang ligaya na napapadama ng sining at panitik sa ating buhay.

pangalawa, marunong akong kumanta, at dahil nililinang ko ito, at ginagamit ko rin bilang isang midyum ng aking pagpapahayag, nagiging alagad ako ng sining. kahit hindi ako sikat, o kahit national artist, at least, i am a singer, and of course, an artist.

panagatlo, dahil marunong akong gumawa ng blog, i can be an artist, because i can express my feelings and ideas through typing, or sometimes, through writing my opinions and my ideas. tulad ng ginagawa ko ngayon. pwede akong maging manunulat, kahit hindi ako ganun kagaling.

i am an artist on my own little ways, and with that little ways, i would be able to make a colorful world, a world full of ideas.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

higher level of thinking

marami ng nakapagsabi sakin, 'gian, napaka-opinionated mo', 'gian, lahat na lang inaanalyze mo.'

and yeah, inaamin ko sa sarili ko, lahat ng bagay ay pinapakealaman ko. ewan ko ba, its been habit for me. at natutuwa naman ako minsan, kasi napagiisipan ko ang mga bagay-bagay kung bakit sila ganun, kung ano ang mga nagagawa nila sa mga kapwa nila bagay. at kahit sa tao.

at this week, merong isang bagay na pinag-isipan ng sobra-sobra.

naiinis ako sa professors ko sa english at filipino. hindi naman dahilan ang pagkakaiba nila sa conception nila tungkol sa wika. kundi, at pamamaraan ng pagtuturo nila. hindi nakakatuwa. hindi ako natutuwa. ang aming propesor sa ingles ay nagtuturo ng 'expository writing, na sa tingin ko ay kasanayan sa paggawa ng komposisyon. pero, ang tinuturo niya samin ay puro grammar, communicative competence. na sa tingin ko, at ng iba ko pang kaklase, ay wala namang relasyon sa pagsusulat. minsan ay pabigla-bigla pa siyang nagbibigay ng mga pagsusulit, na hindi naman nakakatuwa, at walang kwenta. ang filipino professor naman namin, ay masaya mag-turo, ang kinaiinis ko lang, puro lang sa libro basehan niya sa kanyang mga ideya. oo, magaling siya mag-turo, pero kung puro libro na lang, edi hindi na lang ako makikinig, nasa libro naman lahat, babasahin ko na lang, diba? ewan ko, wala naman na akong magagawa, malapit na matapos ang first sem, sana magagaling na propesor na ang mapunta samin.

nung naisip ko yan, nasabi ko sa sarili ko, "mukhang tumataas yung level ng pagtingin ko sa edukasyon ah." at mukhang totoo nga iyon. at siguro, tumatataas na ang lebel ko sa pag-iisip sa mga bagay.

i find it amazing, kasi naiisip ko yang mga siping iyan. nakakatuwa, kasi kahit papaano, eh may opinyon ako sa paligid ko. nakakaaliw, kasi ibig sabihin nun, aware ako, at iniisip ko kung tama o mali ito.

isa lang ang mensahe ng entry kong ito..

higher level of thinking means higher level of seeing things, and a higher level of seeing things, means higher level of awareness. the problem is "sino pa ba ang aware sa sitwasyon natin ngayon?"

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

random.

i decided to go late with my rehearsals today.

because:

i want to allot this ample time for my self, for my school works, and updating my blog.

at ngayon, after reading my photocopy for my paper, made a semi-detailed lesson plan for my LTS course, and checked other things, i had time to write a blog.

haay, i really want to rant about things, and i guess, ill do it right now

~:: final examinations is fast approaching. medyo kinakabahan na nga ako eh. feeling ko, eto pa yung period na mabababoy ko, in spite of the hardwork i have done during the prelims period. first time ko tong gawin for the college. nagpupuyat ako, irregular na yung sleeping time ko, minsan hindi na rin ako natutulog, pero eto ako ngayon, buhay pa at nakakapag-isip na naman ako ng matino. ngayon, nafifeel ko na yung pinaghihirapan ko, at sana, this final period, magbunga rin.

~:: i have a new phone! yeah, advanced birthday gift ng mga magulang ko. nagulat rin ako, akala ko kasi wala ulit akong regalo. well, bumabaliktad rin naman ang mundo. maganda yung phone. may camera, radio, mp3 player. lahat ng gustong kong features, nandun. sana lang talaga, hindi ko siya mawala, dahil sobrang gastos ang nilaan dun.

~:: as of now, pinag-iisipan ko pa rin kung lilipat ako ng UP o hindi. hindi pa kasi ako kung maayos ang grades ko for the whole school year. and again, kinakabahan rin ako. at ngayon, sasabihin ko na ang final decision ko: LILIPAT AKO. kahit ano mangyari, lilipat ako, kakayanin ko lahat ng mga pagsubok. alam kong, marami akong maiiwan na tao, na napamahal at naging close sa puso ko, pero, mas pipiliin ko pa rin siguro ang kagustuhan ng puso't utak ko. at ang gusto ko ay makatung-tong sa sahig ng unibersidad ng pilipinas.

~:: napansin ni mommy ang pagkahilig ko sa pagbablog at photography. naisipan niya, na isali ako sa isang 'documentary' contest. ang nasabi ko lang, "wow! bakit niyo naman naisipang isali ako diyan? hindi naman ako ganun kagaling.." pero, napaisip rin ako, experience lang rin naman yun. pero, ayoko pa rin, wala akong binatbat sa mga sasali. dahil, pinakauna, hindi ako marunong mag-document. at mula sa pag-iisip kong iyon, hindi na ako sasali sa contest na iyon.

~:: dahil nabanggit ko ang birthday, talakayin na rin natin. ilang linggo na lang, huling taon ko na sa pagiging bata. yes, matanda na ako, isa na akong adult, nakakalungkot mang isipin, ambilis talaga ng oras. hindi rin ako naeexcite ngayon. kasi feeling ko, wala ring espesyal na mangyayari sa araw na yun. ewan ko ba, im not expecting surprises and gifts, babati, oo. sunday naman yun eh, magsisimba na lang ako, at magdadasal sa panginoon na sana ay buhayin pa niya ako ng ilang taon.

~:: i have been trying to create blogposts from my favorite philosophical terms. ilan sa mga nagawa ko na ay 'ipsum esse subsistens', 'gnothi seauton', at 'tat tvam assi'. and yea, kahit papaano naman ay naging maayos ang pagkasulat ko sa kanila. ngayon, pinipilit ko pa ang sarili kong mag-sulat ng iba, ngunit hindi ko mailabas ang mga sipi sa aking isipin. dahil dyan, humahanap na lang ako ng tiyempo kung kailan sasabog ang creativity ko.

yan na muna ang ilalabas ko sa mga oras na ito.

medyo kailangan ko na ring umalis.

sa susunod!

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

ordinary bus fare.

i was already getting home from rehearsal at that time.

my dad miss called on my phone, when i was rehearsing. and so, i thought i really need to go home.

dahil maaga naman natapos ang aming rehearsal, dali-dali akong lumabas ng educ building, nagpaalam sa 'chorale-mates' at nagmamadaling pumunta sa España blvd.

habang naghihintay, iniisip ko kung anong gagawin ng mga magulang ko sakin. papagalitan kaya nila ako? palalayasin? may nalaman kaya sila? may nangyari kayang masama?

from then on, lalo pa akong nagsumidhing umuwi. kinakabahan ako.

nang medyo nafifieel kong tumatagal na ang paghihintay ko, naiisip ko na yung oras. bakit kaya ang bagal ng oras pag wala kang ginagawa? bat ambilis pag nag-eenjoy ka?

at sa kakahintay ko, bigla kong tinaas ang kamay ko. akala ko makakasakay ako ng special bus.

guess what? ordinary bus ito, at nawalan ako ng choice kundi sumakay.

first time ko yun.

lagi kong iniisip, nakakadiri sumakay ng ordinary bus, mas mabagal, mas siksikan.

but i was proven wrong.

it was fast, not tight, hindi xia actually nakakadiri, mas naeenjoy ko xia. sa bagay, gabi naman kasi.

but then again, i really enjoyed it, i was smiling throughout the trip. i was like riding a rollercoaster.

pero, may naisip rin ako. ang ordinary bus fare. ay parang oras. binigyan ako ng ideya ng ordinary bus fare kung bakit napakabilis ng oras sa tuwing masaya tayo.

dahil, marami pa tayong mararamdaman na kasiyahan. hangga't maaari, kailangang bilisan ang pagkolekta nito, kahit sa malimutan pa natin ito o hindi.

medyo naiyak ako kanina, dahil ganun talaga ang oras. nauubos. hangga't hindi pa ito nauubos, kailangan natin itong lubos-lubusin.

ang problema, halos lahat sa atin, hindi nalulubos ang oras. kung kaya'y nauuwi itong bitin, o kaya nama'y nauuwi sa kalungkutan.

pagbaba ko ng bus, nahilo ako. at sabi ko na lang sa sarili.

that was heck of a joyride! nag-enjoy ako, nalubos ko ang oras ko.

wootwoot, susubukan ko ulit sumakay ng ordinary fare bus!

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

deprivation.

deprivation.

yan ang lagi kong ginagawa sa tuwing nagpupuyat ako. nagpupuyat dahil sa mga reaction at critique papers, written reports, researches, assigned readings and others. i deprive myself from sleeping kasi gusto kong matuto. dahil gusto kong malaman ang tama. at dahil gusto kong matuto at gusto kong malaman, kailangan rin ba ng kapalit?

deprivation.

yan ang lagi kong naiisip sa tuwing nakakakita ako ng mga nanlilimos sa kalsada. parang dineprive silang maging tao. kinakatakutan ng halos lahat, at kahit na ganun, may nakikisalamuha pa rin sa kanila. kahit ako, isa sa mga taong umiiwas sa mga taong tulad nila. pero, minsan, tinatamaan ako ng konsiyensya ko, napapaiisip ako ng malalim.

deprivation.

yan ang nalaman ko sa exposure trip namin sa subic. ang ating kalikasan ay may buhay rin. at kung mayroon mang pagkakataon na masisira natin ang kalikasan, para narin natin silang dineprive na gawin ang kanilang purpose dito sa ating mundo. kabilang sila sa ating pammuhay, kung kaya't may karapatan din silang maging parte ng mundo sa pamamagitan ng kalikasan.

deprivation.

yan ang lagi kong naiisip sa tuwing naiisip ko ang gender preference. oo. deprived kami, hindi lang sa pagmamahal, pati na rin sa respeto, na gusto ring matanto ng bawat tao, na madalas lang namin makuha. tingin ng ibang tao samin ay mga malalanding nilalalang na nagpapanggap maging tunay na babae. sa tuwing naririnig ko iyon, parang dineprive nakong magkaroon ng mukha. kahit na ganito ako, may pinag-aralan ako, at alam kong hindi ako nag-iisa. may karapatan din akong maging tao, at gusto rin namin ng respeto tulad ng ibang tao, dahil tao rin kami, may puso't damdamin, may isip kami, at alam namin gamitin ito.

deprivation.

lahat ng bagay nadedeprive, dahil sa kailangan ng kapalit, o kaya naman ng sakripisyo, o kaya nama'y dahil sa maling gawain natin.

deprivation.

kailan kaya hindi madedeprive ang lahat ng bagay?

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

Si Bob Ong.

si Bob Ong, isa sa aking iniidolo pagdating sa pagsusulat.

at malamang, nabasa ko na rin ang mga libro niya, tulad ng "Bakit Baliktad Magbasa ng Libro ang mga Pilipino, Paboritong Libro ni Hudas, Stainless Longganisa, at ang pinakabagong "Macarthur."

natutuwa ako sa kanyang mga libro dahil sa pamamagitan ng kanyang pagsusulat, napapalabas niya ang natural na setting ng kanyang kwento. sa pamamagitan ng ating imahinasyon, nagagawa nating totoo sa ating isipan ang kanyang malikhaing gawa.

base din sa totoong karanasan ang kanyang mga kwento, kaya masasabi ko, kahit ito ay nakakatawa, talagang nakakapagpatama ito at nakakapagbukas ng ating mga mata sa totoong kinagigisnan natin ngayon.

sobrang nagagalingan ako sa kanya.

minsan, sinubukan kong gayahin kung pano siya magsulat. ginawa ko lang natural, parang ako yung mismong nagsasalita. natural lamang ang pagkakakwento.

hindi ko akalaing, matutuwa ang pinabasa ko ng kwentong iyon.

pero, mula noon, hindi ko na ulit sinubukan pang gawin yun.

iba naman ginawa ko, sumobok akong gumawa ng sarili kong istilo sa pagsusulat.

sa tingin ko, tulad ni Bob Ong, meron din siyang sariling istilo, at katulad ng ginagawa ko, hinanap niya rin kung saang istilo siya magiging komportable.

at nahanap niya yun, dahil patuloy siyang nagsulat, hanggang ngayon.

dahil kay Bob Ong, nasubukan kong magsulat, lumikha ng mga kwento.

kaya ngayon, eto ako ngayon, pinupuno ang aking buhay ng mga kwento, mula sa aking ideya't konsepto, at mga karanasan

unti-unti kong pupunuin ang aking papel ng mga salita, tulad ng ginawa ni Bob Ong. payayamanin ko at payayabungin ko ang aking kwento.

"as a chronicler, i will write along the path i walk on, fill it with wonderful words, and with brilliant ideas that has never been created."

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

updates! :D

hmmm, matagal-tagal na rin akong hindi nag-uupdate ng blog ko..

here's my chance. :)

~ i have been enjoying my second year in college. its too tiring, though. i guess its a part of college. haha! part with the enjoyment, also comes with haggardous days, cramming moments, and more haggardous days. while i'm having those times, i still have spare time having fuun. LIKE THIS. haha!

~ i have decided, though not that yet completely sure about my acquired decision. my mother gave me a chance to prove myself. she allowed me to transfer to UP! and i have also decided to take BA linguistics, or BS geology as my new course, because i can't take a course similar to my course, which is kinda not good. oh well.

~ i have a plan to watch an UAAP game anytime this year. yeah, i want to watch a basketball, just to tell that i am a supporter of the Tigers,. haha! it would be more fuun if i would watch a volleyball game, or better yet, a badminton game. we'll see! we'll see! :D

~ i am having my preliminary examinations this week, and my performance? good, or fine i guess. i just really want to pass my exams, but i have been expecting for better results. you know, i studied hard, i should deserve a good one. oh well, the priority is to pass.

~ i have been in-love with well-snapped photographs right now. as in, at this moment.there were creepy, and there were cute, but then again, the photos were to die for! one of the amazing pictures i have never seen. i love them, i love it.

~ because i have been sleeping late for like, everyday, because of of studying, rehearsals, and personal stuff, i am getting thinner. yes, i am 98 pounds, underweight-much. oh well, i really need to get fat, like as soon as possible. my temporary solution: eat breakfast, lunch, and dinner. if possible, even snacks. haha! i am desperate.

~ i have many plans for my stuff. more updates, more blog entries for my blog spot, try to write a short story for unwinding, finish reading dapitan folio, make movies and videos, fantasize more, save money for future purposes, have a pampering weekend, more mp3's and more images for my phone, sing more often, attend more choir practices and rehearsals, and i guess think more carefully.

well, that's what i have been doing this past few...months?

weeks, i guess. anyway..

hope i would be able to achieve my goals, and learn more. and stuff. haha!

till next time! :D

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

loving photography.

i was browsing the net when i encountered this very astonishing site.

it contains wonderful and excellent-snapped photos.

as i surf into the site, my eyes were like having visual orgasm!

you know what i mean?

i think, it would be better if i would get some samples from the site...






more...





and more...






there are more pictures to die for!

just keeping myself relaxed.

i have been studying for the past 3 days..

and i guess i deserve to make myself happy, just for a while, virtually.

these photographs are amazing for the nth time.

hope i could shoot a photo this good, no, this great.

i was inspired then. well, i need more unwinding.

keep posted, for more updates!

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

credits: whatatop.

ipsum esse subsitens.

"existence are one."

all of us are beings, and all beings exist.

all of us are only given one lifetime, to prove our existence.

some of us turn into actresses and actors, some become politicians, and other beings that has proved their existence.

and there are others, who were only common, living ordinarily with their simple lives.

ngunit, kahit na ganun, sikat man tayo o hindi, lahat tayo ay buhay sa mundong ito. period.

i remember one of our literary selections in our literature class when i was in first year.

at naalala ko ang sinabi niya sa amin:

No man is an island, entire of itself; every man is a piece of the continent, a part of the main; if a clod be washed away by the sea, Europe is the less...any man's death diminishes me, because I am involved in mankind...

bakit nga ba tayo nagiging malungkot, kung isa sa ating mga katulad ay namamatay?

hindi naman natin sila kaano-ano, hindi naman natin siya kapamilya, minamahal, o kung ano pa man..

dahil, iisa lang ang ating buhay.

lahat tayo ay nalulungkot sa isang taong yumao dahil sa katulad natin siyang tao, may buhay.

bakit tayo nalulungkot sa tuwing tayo lang ang mag-isa?

dahil wala kang kasama.

ganun din ang nagiging feeling natin.

sa tuwing may namamatay, parang naiisip mo na rin na nababawasan tayo.

pinaghirapan natin ang buhay na kinatatayuan natin ngayon.

marami ang pinagdaanan ng ating buhay, kung kaya't sayang kung bigla ka na lang bawian ng isang regalo, na dapat alagaan at payabungin.

tayong lahat ay iisa lang ang buhay, iisa lang rin ang pinaggalingan.

we should remember why we existed in the first place.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

tat tvam assi.

"see thy self."

i never considered myself a person of beauty.

a handsome man that every girl wants to have.

besides, i really don't want that.

nevertheless, i can't still be as beautiful as what girls do.

hindi ko iniisip na may natatangi akong itsura na maaaring kainggitan ng maraming tao, na tinatamasa ng ibang tao. well, kahit papaano, gusto ko rin naman ng maayos na itsura. okay lang na masabihan ako ng pangit, ng payat, at ng kung ano pa man ang sabihin nila. tanggap ko naman kasi ang katotohanan.

sinasabi ko na lang "thank you, buti naman napansin mo yun." sabay ngiti.

pero minsan, dinaramdam ko yung mga sinasabi nila.

image, doesn't only include your physical appearance.

it also includes your inner image. your personality. your attitude.

marunong ako mag-labas ng opinyon sa ibang tao, masama pa man ito o maganda.

my inner image. does show a lot of brightness, but sometimes, it turns dull, and loses it's brightness.

hindi ko alam, minsan kasi optimistic ako, minsan pessimistic ako.

meron pa akong dapat aminin. at kahit alam kong hindi ko masyadong tanggap sa sarili ko na ganito talaga ang ugali ko.

masyado akong paranoid, masyado akong sensitive. i have a tendency to get random, kahit wala naman talagang nangyari na dapat kong ika-react.

meron pang isa, pag sinabi sa akin na mali ako, kahit na tama ito talaga, tinatanggap ko pa rin ang maling opinyon.

madali akong sumuko. kaya natatakot akong gumawa ng risks, dahil pag pumalpak ito, ikakabagsak ko na ito ng tuluyan.

sobrang baba ng self-esteem ko. wala akong confidence sa mga kaya kong gawin, kaya nagmumukha akong tanga.

in short, wala akong tiwala sa sarili ko.

masakit mang isipin, pero totoo naman.

sinusubukan kong i-conquer ang mga problema ko sa sarili ko..

but i always end up crying alone, drowning myself with negative energy.

kailan ko naman kaya mababago ang katotohanan?

kailan kaya babaliktad ang mundo?

when will i be able to bring back the brightness of my image?

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)

ranting.

medyo maaga akong dumating sa school. before 7am.

and soo, i decided to satisfy my self. i went to dapitan, came in to my favorite net cafe and surfed the net.

nothing special happened. just listened and watched to my favorite videos at youtube..

checked my accounts in friendster and multiply.

it was quite ordinary. kasi, oo, normal ko na xiang ginagawa, as in like, everyday, simula ng gumawa ako ng sarili kong account sa friendster, sa multiply at sa youtube...

ganun na lang palagi ang ginagawa ko.

then, i decided to read some books at the library with my friend, Trish..

i decided to read something about architecture, and chinese philosophy and arts..

naaliw ako, pero hindi naman ako natuwa..

ewan ko, i find this day very ordinary.

kasi, parati na lang akong nag-iinternet. nakaharap sa computer.

lagi na lang akong nagpupunta sa library, nag-aaral, nagbabasa.

lagi na lang akong umiintindi sa mga leksyon ng guro..

nakikisama sa mga kaibigan..

nakikipagplastikan...

minsan. iniisip ko. tama na gian. magpakatotoo ka na.

magpakatotoo.

wag ng magpatumpik-tumpik pa..

napapagod ka rin sa mga ginagawa mo, tao ka. may karapatan kang mapagod.

may karapatan kang magsawa, kasi lagi mo naman ginagawa ang mga dapat gawin ng isang tao, magsasawa't magsasawa ka rin.

but then again..

hanggang kailan ko pa ito gagawin??

kung ngayon pa ako magsasawa, ano nang mangyayari sakin?

hindi ako uurong. titigil lang ako. hindi na uusog at mapag-iiwanan ng panahon.

hindi naman pwede yun.

ganito ang hinahanap ng mga ordinaryong taong tulad ko.

lahat na lang bagay normal, lahat na lang ng bagay, posibleng gawin.

naghahanap sila ng kakaiba, mga walang katulad na bagay.

gagawin nila yun, iisiping makakaya nila..

at pag nakaya nila, matutuwa sila, hindi na sila magiging ordinaryo..

ngunit, pano nila to magagawa? kung pare-pareho na lang palagi ang gagawin nila?

hindi ba sila pwedeng mag-try ng ibang bagay, na kaya nilang gawin?

gusto namin maging extra-ordinaryong tao. na kayang gumawa ng mga extra-ordinaryong bagay. mga bagay na hindi kaya ng ibang tao.

ngunit, hindi mo naman kailangan gumawa ng kung anuman.

extra-ordinary ka na sa isang bagay, na alam kong hindi alam ng iba.

ako. i am extra-ordinary in my own ways and ideas.

wow. that phrase kinda cracked me up.

think positive.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

i am but a person.

after 10 milleniums, i am back.

and i do not want to say, that i have been better, or i have been stronger. whatever.

ang daming nangyari habang ako ay nananahimik, at minabuti ko na lang hindi ito ikwento sa inyo dahil ayokong maging MMK o kaya naman Magpakailanman ang tema ng aking blog entry. pero magbibigay ako ng insights. haha!

i just conquered my problems, made myself immune to pain, sorrow, and hatred.

made myself busy to school, focused on other things, and forgot that, meron pa pala akong blog.

anyway, it's good to be back. and i hope this is for good.

sa matagal kong pananahimik, maraming ideya ang gumulo sa aking isipan, lagi silang sumasagi sakin..

hindi ako mapakali minsan, lagi akong natutululiro sa tuwing naiisip ko ang mga sipi ng ideyang nagsasayang ng oras ko.

pero, kahit papaano, na-overcome ko rin ito, at eto ako ngayon. bumabalik sa pagtatayp sa harap ng kompyuter. ipinamamahagi sa inyo ang isang bahagi ng aking isipan.

tao rin naman ako. nakakaramdam ng sakit. ng hapdi sa damdamin. nalulungkot, naiiyak.

kahit na ang alam ng iba ay masayahin akong tao, malakas, walang inuurungang laban.

ngunit, sa kabila ng aking maliliwanag na ngiti mula sa aking labi, ay may isang damdaming nagsusumidhing sumigaw at gustong ilabas lahat ng sama ng loob sa mundo.

tao rin naman ako. kaya ko napagdesiyunan gumawa ng blog na maglalaman lahat ng aking iniisip, mga sarili kong ideya at konsepto, para dito ibuhos ang aking saloobin at opinyon sa mga konsepto ng buhay, na hindi ko nagawa, at ginawa.

i am but a person, because i still have a broader view ahead of me. a broader view to explore and to discover.

hindi ko na pwedeng palagpasin pa ang pagkakataong ito. hello world, i am back! :D

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

how's school?

nakalimutan ko ng ikwento sainyo yung nangyari sakin nung first day, and the first month dahil sa kadahilanang:
- hindi pumasok agad ang mga professors..
- nakakatamad.
- nakakatamad.
at
- nakakatamad.

anyway, after few weeks, nakumpleto rin ang mga professors ko..
sa aking MWF schedule, isa lang ang panira sa sched ko.

our over-exaggerated english teacher from last year is back, tecahing us expository writing this time. pero ano ang tinuturo niya?? pronunciations, caveats, competences and things, that is not really related to writing.

oh well, professor siya, student lang ako, wala naman akong karapatan para sigawan siya at sawayin. pero kung pwede lang talaga, gagawin ko.
may mga bago na rin kaming pagpapahirap na gingawa na everyday namin inaalala.

the critical analysis for every chapter reported in our major subject.
and research for our history class.

meron na rin kaming requirements na kailangang gawin.
chapter report, linguistics caveats, memorizing html codes, and reading asian civilization.

anyway, kung MWF lang sana class ko, okay lang..

eh kaso, may TTH pa..

my TTH schedule, like today, is kinda fuun.

i have again my college algebra professor for our math of finance. our nat. sci. prof, is comic, but a bit "ngongo". our filipino professor is very open and a very good professor, and our christian ethics professor, is one to die for! he has this cute smile, that when you see it, you'll smile too.

and everytime na nakikita ko yung smile niya, lalo akong ginaganahang mag-philosophize. haha!

madali lang ang MoF, nakakatindig-balahibo ang recitation sa nat. sci., sobra kung magpagawa ng gawain ang filipino, at grabe sa pag-aanalyze ang christian ethics.

one thing that would make my first sem fun would be our nat. science trip to Subic! (can't wait!)

at sana, makasama ako.

eto pa ang catch, i am sensing that my extra-curricular activities would add up my haggardous week.

i was invited to join SDP (Student's Democratic Parliament), TOMWEB (tomasino web) as a writer, the Flame, Artistang Artlets, AB Volleyball team and Circulo Hispano.

unfortunately, i haven't uttered my "yes" to this organizations. my only current organization is AB Chorale.

actually, gusto ko talagang dagdagan, kaso, baka diko kayanin.

meron pa akong NSTP, and i chose LTS because:
- i wanna learn how to help people by giving them what they want to learn
- i wanna learn how to teach and to experience how teachers prepare their daily routines just like what they do for us.
and lastly
- feel that certain passion that they put on teaching that served as a drive to teach students, kahit na alam nilang magiging mahirap ito.

yeah, mahirap ang NSTP, pero kakayanin ko.

"masakit mang isipin, kailangan kong harapin ang mga hirap nito, gamitin lahat ng aking lakas at lagpasan ito. kung magawa ko man yun, magiging karunungan ko yun, dahil nakaya ko lahat ng pagpapahirap na inilagpak saking likod. nawa'y mapatnubayan ako ng kamay ng Diyos."

soo yea, my school, very hectic, very frustrating, very haggardous.


one word: TOXIC.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

may nakasabay akong taong ewan sa FX.

maaga akong pinauwi ng mga magulang ko.

kung kaya't maaga ako ngayon dito sa bahay.

anyway, pag umuuwi kasi ako, lagi akong sumakay ng bus, imbis na FX.

pero kanina, napilitan akong mag-FX dahil: umuulan, at mas mabilis akong makakarating ng bahay.

nang nakahanap na ako ng FX, sumakay na ako, pinasak ko yung loopset, at nakinig ng mp3.

nung nasa Banawe na kami, may pumara sa FX.

hindi ko alam kung pulubi, o taong grasa.

ewan ko ba, sumakay na siya ng FX.

tapos, kung anu-ano na ginagawa niya.

nagsasalita mag-isa, nagtanong.

tinanong niya ako, "SM Fairview ba to?"

i just nodded my head, kasi nga nakapasak yung loopset sa tenga ko..

tsaka nagbabasa ako ng Dapitan Folio.

anong nga palang itsura niya?

madungis na damit, maitim na balat..

mga kukong may mga pintu-pintura pa.

kakaiba din yung amoy niya.

pero, marunong xiang magbasa.

nabasa niya yung binasa ko kanina, at english yun.

medyo religious din siya, andami niyang ginagawa kanina na puro related sa "hari krishna" thing..

at eto pa. may pera xia, mas may pera pa xia sakin.

300 pesos. at 200 ang pinangbayad niya.

i was really quiet that time, kahit yung mga kasama ko..

eto siguro yung epekto pag alam mong deviance sila sa isang society.

kahit papaano, wala namang nangyari saking masama, at sa iba rin.

at kahit papaano, eh matino din xia.

mabait pa, gentleman. haha!

oh well, isang kakaibang experience.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

~TAPOS~

gnothi seauton

"know thy self."

sometimes, i always think about everything i can do.

my abilities, my skills and talents..

sometimes, naniniwala ako, na hindi ko kayang panindigan ang mga abilidad ko..

nakakainis mang isipin, hindi ko alam kung anu ang kahinaan at lakas ko..

marami akong kayang gawin.

kaya kong kumuha ng mataas na grade. oo, ansarap isipin na meron kang utak na kayang umintindi ng mga leksyon ng mga guro, mga mahihirap na formula na ini-easy easy ko lang, mga essay na kehababa, pero parang dinaanan ko lang at sinisisiw ko pa..
ang problema, hindi ko kayang panindigan ang mga katotohanang ito. wala akong tiyaga, in short, palagi akong tinatamad. nasa akin na yata lahat ng characteristics ng isang tamad. mas gusto kong matulog before mag-aral, magsasayang muna ng oras bago mag-aral, at higit sa lahat, gusto kong minamadali ang lahat, kesa paghandaan ito ng isang linggo o buwan pa. ewan ko, pero, mas kumportable ako sa ganun, kahit na alam kong babagsak ako, ano magagawa ko. fortunately, pumapasa ako, at hindi siya ordinaryong pasado na pasang-awa. pasado na as in like, hindi bababa sa 80 percent yung grade ko. sabi pa tuloy ng mga classmates (a.k.a. friends. haha!), "kung di ka lang siguro crammer, hindi ka lang pasado.."

i know how to sing and dance. oo, marami ng nagsabi sakin na ang ganda daw ng boses ko, na pwede daw akong sumali ng singing contest..pero nung nagtry ako ngayong college, hindi naman totoo yun. there's no worth for trying, yun naman ang sinabi ko sa sarili ko. pero the fact na hindi ka man lamang pumasa sa prelims round, medyo masakit, pero okay lang. nawalan nga lang ako ng confidence. parang ayoko ng magtry ulit, kasi feeling ko ganun ulit yung mangyayari. wala rin kasi akong formal training. marami rin nagsabi na magaling ako sumayaw. pero, minsan kasi sobrang galawgaw ko, and it turns out to be very awkward. gusto ko rin sanang sumali sa UST SDT, kaso wala naman akong alam na stunt, at kulang rin ang confidence ko para sumali.

one more fact i know is that, i know how to write, but i don't know how to use properly. i had tried to join essay-writing contests, but i really didn't work on me. but my writing skills was recognized when i joined a press conference. i won a silver medal o sportswriting. at sa pagkapanalo kung yun, madami na akong nasalihan pang ibang contests. i was able to represent our school in some wrtiting contests. haay. siyempre, hindi naman ako masyadong propesyonal. hindi ako nananalo. pero lagi kong iniisip, ika sa kantang "Just Once" ni James Ingram, "i did my best, but i guess my best wasn't good enough.." hehe.

ewan ko ba. hindi ko alam kung bakit ko to naipost. i guess its time for me to step-up and do what i really need to do.

anyway, till here again friends.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

a house and a home.

i was watching an ETC show titled "Kimora and her Life in the Fab Lane."

and the episode i watched was like finding new house in LA.

she said, "i need a more spacey house, homy house."

and from that, i thought, "a house and a home..."

lagi kong naiisip, ano ba ang pagkakaiba ng bahay sa tahanan?

ano ang importansya nila sa buhay

ang bahay, nilalaman ng bawat kailangan mo sa pang araw-araw na pamumuhay.

ang pinakaprotection mo sa bagyo at ano pa mang unos..

ang tahanan, ang pamilya.

kung wala ang tahanan, walang saysay ang bahay.

minsan tuloy naisip ko, "meron kaya akong bahay at tahanan?"

hindi ko naman sinasabing, wala akong pamilya, pero i dont feel the essence of it. yes, we do have bonding moments, we always have recreational activities that would make us happy, pero parang iba pa rin yuing feeling.

ang bahay ko. kumpleto naman sa lahat ng kailangan ko. malaki pa nga eh. typical house.

pero yung tahanan, parang wala..

hindi ko kasi masabi kung, pamilya kami..although, magkakapatid kami, at galing kami sa sinapupunan ng magulang namin..

lalo pa't ngayon, may mga problema kaming hinaharap..

hindi ko mafeel yung pagkakaisa namin bilang isang pamilya at isang tahanan.

walang saysay ang bahay kung walang tahanan, kung walang pamilya. kung kaya't pahalagahan ang bawat miyembro ng pamilya, upang magkaroon ng saysay ang mga haligi at ilaw ng tahanan.

gusto kong pagpatung-patongin ulit ang mga hollowblocks na nasira, pagkabit-kabitin ang mga bakal na nawarak, ayusin ang mga yero't kahoy na nayupi't niluma na.

gusto kong buoin muli ang tahanang dati kong kinagisnan.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.

~TAPOS~

i need some spark.

im kinda losing my attitude on writing things here on my blog..

the truth is, im having a hard time expressing my opinions..hindi ko alam kung bakit..

nevertheless, im still trying to post everything i need to express..

but it just makes me more confused..

i am really needing that spark, the spark that activates my mind and enlightens my ideas..

a spark that would fire up all my ideas and burst out as my colorful expressions..

hindi ko talaga alam, i guess i need to concentrate with myself first..

hindi naman ako mananahimik, i'd still post, but i guess i need to express my personal feelings, to make things more simple..

and soo, expect my posts to be a little bit mushy and cheesy. haha!

oh well. till here, dear reader.

~END~

survival of the fittest! (the 2day adventure at UPD.) :D

i had chance to support cyrus, who is now a UP student, my former asn2 classmate to enlist and enroll at UP.

enough of the english thing. haha!

nakakahaggard ang enlistment at enrollment sa UP dahil sa mga kadahilanang ito:

- maraming pila: oh yes, we were assisted by luke on the first day, and she was telling me that, every long line i see, as we pass the corridors of the faculty center, "onti pa lang yan, onti lang." konti lang? grabe yun. sobra! pag lumapit ako sa kumpul-kumpol ng mga batang nagsisihumidhing makakuha ng subject sa fc, nafifeel ko yung init na nacocause nila. grabe, buti na lang hindi ako estudyante dun. haha!

- andaming tao: oo, dahil sa mahaba ang pila, edi siyempre, marami rin ang tao. halos lahat nagpapa-enlist, and soo, how busy that day was? sobrang busy! haha! :))

while in UP, i also had a chance to experience how to find subjects for enlistment. kaya ayun, binigyan na ako ng papel at ballpen..dalidali ako sa department of filipino, at ayun, nakita ang listahan ng subjects na pwedeng kunin, kaya naglista nako..

habang abalang-abala ako, meron ding ibang taong gustong makitingin, bukod sakin.

edi siyempre nagsusulat parin ako, hindi nagpapatinag..hanggang..

may isang taong nagtaas ng isang page..

and soo, i gave way, edi andami na nilang kumkopya..nung nawala na yung iba, ganun na naman, pero, binaba naman yung ibang page..

buti na lang, dumating yung mga kasama ko before anything happens. haha!

grabe yun, hanapan pa lang ng subjects, patayan na, eh sa pagpa-enlist pa kaya ng subjects? diba? diba? diba???

the first day ended. and it was really a struggle. unang-una, isa lang ang nakuhang subject ni cyrus, from 8.30am to 1.45pm. salamat kay luke, tinulungan niya kaming makahanap ng paraan.

pangalawa, nangangapa pa xia sa paghahanap, at pangatlo, third day of enlistment na ng panahong iyon, kaya malabo ng makakuha pa xia ng maraming subject..

and soo, few subject :: many students?? tangina. haha!

luckily, nakahanap xia, at pwede na xiang mag-enroll dahil umabot xia sa required number of units!

marami pakong nalaman. yung subjects na kinukuha nila? kailangan GE or general education, hindi ko alam kung bakit, pero, ang alam ganun dapat.

you should have 15-18 units to enroll. if you have less than the required number of units, you'll be underload.

there are 3 kinds of GE's: AH (arts and humanities), SSP( social sciences and philosophy), and MST (math, science and techonolgy).

paikot-ikot kami sa iba't buildings nung first day, sa FC, then KAL. haay, first day was such a hectic day.

second day, was like touring around UP. haha!

nung araw na yun, magpapavalidate na lang si cyrus, and other things. pero ayun. haha!

we went to the gym para sa enlistment ng PE, pero anong ginawa niya?

hindi na lang pala xia kukuha dahil puro conflict sa sched nia ang mga natira.

anong magagawa ko? haha!

onga pala, going back to the UP tour thing, dahil nga, pumunta kami ng gym, we were able to ride the UP ikot jeep.

sa tawag pa lang ng jeep, siyempre, iikot xia sa buong UP. i really loved seeing other buildings, medyo namemorize ko nga yung iba eh. haha!

maaga kaming natapos nung second day, mga 3.30pm..

mag-eenroll na lang xia, and YAY! UP-ista na xia. goodluck. haha!

anyway, random random!:

~:: we ate at katag (kainan at tagpuan) haha! ansarap ng palabok nila! salamat din sa nutrilicious at sa nestea.
~:: to my cellphone, for making me soo happy.
~:: dalawang beses ako nagpaload, para lang makontak si cyrus! takte kasi, yung una hindi dumating, buti yung pangalawa, dumating. wahaha!
~:: nakapagbonding ulit kami ni luke, eating ice cream at ministop, and reminiscing HS days.
~:: to the jap students, and to UP tomo-kai, wala lang, ang astig ng org niyo!
~:: i saw UP pep squad (i think?) practicing a routine at the gym, i was sooo amazed. magaling!
~:: may pwede nakong lipatan sa UP! BA Linguistics! haha! joke lang.
~:: ang ganda ng exhibit sa FC. sobrang astig.
~:: nakita ko yung pangalan ng isa kong friend sa listahan ng university scholars! ang talino niya!
~:: may nakapenpal (or text pal. haha!) ako. haha! tinext yung number ko para lang malaman kung gumagana o hindi, dahil nagreply ako, ibig sabihin gumana! haha!
~:: met other people at UP: neighbor jenine, HS friends mark and jomar, elem friends jenina , jonah and erica.

haay, alam ko naman na kung pano pumunta ng UP eh, at guess what? papasok-pasok lang ako sa loob ng buildings. parang tanga lang! haha!

but it was worth it. sobra. buti na lang sinamahan ko si cyrus. haha!

oh well, till here friends.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

~TAPOS~

my handwriting analysis! :D

yeah, i had an handwriting analysis..

and i really saw my personality.

there were negative and positive things..

Gerrard has difficulty making decisions. His mind changes constantly. He lives in an emotional tug of war. Gerrard could be described like a thermometer. Today warm and friendly, yet tomorrow he may be distant and cold, not wanting to be close to anyone.

Some research indicates that people with a severe variety in the slant of their handwriting have an inability to tolerate sugar and are suffering the side-effects of too much sugar in their diet. If moods swings are a reoccurring issue, investigate the diet.

If Gerrard encounters a situation he cannot handle he frequently pulls into himself. He feels his emotions are secure if he is withdrawn. When he has solved the problem he can be very outgoing and again need other people's companionship. Some see Gerrard as very moody, but it would be more accurate to say he has two complete personalities that he chooses depending on the circumstance. This type of person is often hard to understand because no one knows what personality he is exhibiting today. He may not be bothered by something one minute, then the next minute become upset at the same thing. It is very difficult to pin down Gerrard's emotional expressiveness.

Gerrard doesn't write too large or too small, indicating a balanced ability to be social and interact with others.

Gerrard will be candid and direct when expressing his opinion. He will tell them what he thinks if they ask for it, whether they like it or not. So, if they don't really want his opinion, don't ask for it!

Gerrard has a desire for attention. People around Gerrard will notice this need. He may fulfill this need by a variety of ways depending on his own character.

Gerrard can be defiant. He sometimes has the attitude that if someone doesn't like it the way he is doing it, then they can just "go to hell!" This trait may reveal itself in a rebellious nature that is always ready to resist forces which he thinks are infringing upon his freedom of action.

Diplomacy is one of Gerrard's best attributes. He has the ability to say what others want to hear. He can have tact with others. He has the ability to state things in such a way as to not offend someone else. Gerrard can disagree without being disagreeable.

Gerrard is an analytical thinker. His mind sifts and examines facts. He interprets all facts by separating them, breaking them down, and organizing them from a critical point of view. This pattern of clarifying facts contributes to his strong reasoning ability. Gerrard's mind is constantly analyzing all situations that he encounters.

Gerrard's true self-image is unreasonably low. Someone once told Gerrard that he wasn't a great and beautiful person, and he believed them. Gerrard also has a fear that he might fail if he takes large risks. Therefore he resists setting his goals too high, risking failure. He doesn't have the internal confidence that frees him to take risks and chance failure. Gerrard is capable of accomplishing much more than he is presently achieving. All this relates to his self-esteem. Gerrard's self-concept is artificially low. Gerrard will stay in a bad situation much too long... why? Because he is afraid that if he makes a change, it might get worse. It is hard for Gerrard to plan too far into the future. He kind of takes things on a day to day basis. He may tell you his dreams but he is living in today, with a fear of making a change. No matter how loud he speaks, look at his actions. This is perhaps the biggest single barrier to happiness people not believing in and loving themselves. Gerrard is an example of someone living with a low self-image, because their innate self-confidence was broken.

Something is incomplete in Gerrard's life. He feels frustration relating to his physical needs and desires. Somewhere in his life there is some disappointment, non-fulfillment, and interruption. This is very likely to relate to Gerrard's sexual needs.

Gerrard exaggerates about everything that has a physical nature. Although he may not intend to deceive or mislead, he blows things way out of proportion because that is the way he views them. He will be a good story teller. This exaggeration relates to all areas of his material world. Gerrard allows many people into his life because he is accepting and trusting. He is sometimes called gullible by his friends. That only really means that he trusts too many people. Gerrard has a vivid imagination.

Gerrard has a very unusual lower zone y loop. If the data input is correct, Gerrard's y or g is large and has triangle shape to the lower loop. This is not a common trait, but the implications are very interesting. As you begin to study handwriting analysis, you will learn any loop indicates imagination. This lower loop indicates the amount of imagination Gerrard has regarding sex and physical things. His lower zone stroke is large, so his sexual imagination is large and open. Furthermore, because the loop has a triangle shape, this indicates a particular curiosity with certain aspects of sexuality. In a nutshell, Gerrard is open to some very new ideas sexually and is willing to try anything once. I'd say Gerrard is quite a dynamic and playful lover. Watch out world!

Gerrard has a very aggressive personality toward others and quite frankly lacks a bit of respect for the space and property of other people. I would be surprised if Gerrard just comes into someone's home and helps himself to a drink in the refrigerator. This can be both an obnoxious personality trait and it can be assertive and effective in getting what you want. There isn't much fear of getting in trouble here, Gerrard finds plenty of reasons to break the rules and get in trouble. (Okay, perhaps when he was younger, not anymore?) Basically, people with no margins are a handful.

deconstructing.

last week, i was able to fix my things again.

and it was really really hard sorting out everything i had.

and then i realized, i was deconstructing my own life.

my life through my things. that's why i decided to share it with you.

i started bringing out my things. clothes, books, papers etc.

and i sorted out everything i had..

first thing i sorted, was the ones i have from school.

oh yeah, my school life. i have a lots of books, notebooks, and of course, my crappy projects of course. haha.

pag nakita niyo ang mga libro, sobrang dudumi, ibig sabihin ba nun, nagamit xia?

i guess. but not properly used. mga libro ko hindi ko binabasa, i prefer my notebook. kasi mga teachers and profs ko, hindi naman sila masyadong dependent sa mga libro, and so, i depend on what they know. anyway, i also have a lot of hand-outs, na marurumi rin. marurumi dahil sa highlights. hindi kasi ako nakakapag-aral ng walang highlighter.

ang mga projects ko? nako, medyo walang kwenta. per in fairness, pumapasa naman ako. and yeah, pinagpuyatan ko ang mga yun. haha. pero yung iba, crammed ones. sabi ng mga classmates ko, pano kaya kung matagal mo na yang ginawa? siguro hindi ka lang pasado.

ewan ko, i really prefer cramming them than starting very early.

xiempre, ang highlight ng school stuff ko, ang mga test papers at other kinds of output in school.

i still had my tests from chemistry, na puro lab lang ang pasado, algebra, na parating two-pages, trigo, na puro marurumi. meron din namang akong papers na puro matataas, like english, and bio.

my college papers? woohoo, naku, mga pasado. pero crammed din. haha!

enough said. it was a typical school life, but it was fun.

after sorting out all my school stuff, i started sorting out my little papers..

little papers with my scribbles of course.

my expressive side. i had lots of them. my random thoughts, my opinions on things, personal ideas, concepts and other ideal things. haha.

at kung makikita niyo ang mag papel na iyon, yung iba dun, makikita niyo rin dito sa blog ko.

yung iba, hindi ko na sinusulat, diresto na rito sa blog. tulad nitong pinopost ko. medyo wala akong kwenta mag-organize ng thoughts.

okay lang, what's important for me is to express it.

nilagay ko sila sa maliit na plastic bag, and put it inside my drawer.

after doing that, inayos ko na agad ang choir pieces and CD's ko.

my musical side. haha.

i love classical music (and it makes people genius, btw. haha!). and old school songs, and pop songs.

choir pieces? nako, ang rami. church songs, love songs, and acapella songs. hehe.

i placed all the pieces inside a clearbook., and the others, in a envelope.

i just fixed my paper stuff, and soo, i stuffed it in mini-shelf, including the sorted books and notebooks.

oh yeah, i finished deconstructing my life. i really enjoyed remembering scenes of my life, through those little things, which turned to be artifacts that proved the existence of my life. as a student. as a blogger, as a person. as gian.

and soo, as the chronicler, i will write on to the path i am walking in.

wow. ang drama.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

~TAPOS~

things to ponder (longest post ever)

i really do not want to have a taglish post to present the consistency of this post..

ngunit, subalit, datapwat

kailangan kong mag-taglish, dahil dun ako mas komportable..

at mas maeexplain ko ang point ko.

okay. wala kasi akong maisip gawin. walang maisip na i-express..

and soo, i decided to express what should i really think about. :D

and i guess, express what should really be expressed :D

first of all, i really want to have a job, right now. oo, as in, sa mga oras na ito. isa sa mga rason, kailangan ko ng pera. perang pang-gastos sa lahat ng kailangan ko, at sa iba pang bagay. bankrupt na kasi kami dito sa bahay, at palagi niyang sinasabi samin na, "mag-titpid kayo, super tipid na nga ako eh, ipapaayos pa natin yung sasakyan, yung mga tuition fee niyo pa, kaya kung pwede, please, cooperate." okay, if i would have a job, i would be able to help my parents save money. lalo pa't, di na nila kailangan mag-bigay ng pera sakin. another reason, why i wanted to have a job is for experience. okay, mababaw na reason, kasi gusto kong makasalamuha ng tao, gusto kong matuto pano mag-manage ng sarli kong pera, and most of all, it would represent how strong i am as an independent. having a job would open more opportunities, give more challenges, and earn more money for the future.

and i have a job. haha. a masseur, a man who practices massage as a occupation. :)
yea, it's kinda hard to be a masseur, but anyway, i'll try my best. :D

secondly, i am not really sure if i would be succesful with my current course right now. yes, asian studies, my second-choice course. unang-una, hindi ko rin talaga alam kung bakit ako nag-asian studies. pangalawa, hindi ko alam na magiging mas madugo pa ito kaysa sa inaasahan ko. pero ano bang magagawa ko, wala namang madaling kurso sa kolehiyo, kung kaya't tinanggap ko ng buong puso ang course na ito. ang problema ko, pano naman kaya ang future ko? all possible things that i would think, after finishing this course, is to be diplomat, a researcher, a development studies specialist, and hell yea, those jobs should really hire very professional inidividuals to fit into that job. and then, i think about myself, then, inisip ko, baka maging professor na lang ako. ayoko mag-turo, seriously.

third, i always think about myself, and yes kahit di ko na sabihin, i am really paranoid, and a bit pessimistic about myself. parang hindi ako sanay na gumawa ng mali, na dapat okay lang sakin, kasi normal lang iyon sa bawat indibiduwal na nabubuhay dito sa mundo. siguro i always think big, then, biglang nagsisisi na ako. una, sa pag-aaral, my mother really expected to much from me, since high school. "gusto ko, lagi kang top 1, laging ikaw ang may pinakamataas na grades, gusto ikaw ang best." kahit siguro sabihin na nila na para sa akin naman yun, at kahit masakit mang sabihin sa part ko, nag-aaral ako para lang sa kagustuhan ng mga magulang ko. hindi ako nag-aaral para sa sarili ko..ayoko naman talaga maging top 1, okay na sakin maging sabit sa honor roll, i exerted effort to do my best, at nagbunga naman yun. panagalawa, dito sa bahay. sige, aaminin ko, hindi na ako masyadong nakakatulong dito sa bahay, pero, if they need my help, i'll lend a helping hand. lalo pa ngayon na kaming dalawa lang ni mommy magkasama dito everyday, kasi may trabaho na yung panganay, tapos may pasok pa yung dalawa kong kapatid, at si daddy. ngayon, lagi kaming nagtutulungan ni mommy, i always do my best to help her, pero, xiempre, napapagalitan pa rin ako. kaso lang, minsan kasi, she's already hitting below the belt. nagkaroon ng time na nasasabihan niya ako ng bobo, ng gago, namumura niya ako. tinatanggap ko yun. masakit nga lang sa part ko. minsan, nasisisi pa ako sa mga bagay na hindi ko naman talaga ginagawa. sometimes, i thought of running from home, pero ayoko. kasi sila lang ang pamilya ko.

fourth, nabanggit ko na ang pamilya ko, edi pumunta na rin tayo sa mga kapatid ko. oh my dear brothers. pare-pareho sila. never nilang nalaman ko ano ang feelings ko sa kanila. galit ako sa kanila. naiinis ako sa tuwing nandyan sila. kasi, they had disrespected me. fine. may mga mali rin ako, pero, may mga mali rin naman kayo diba. hindi ko alam. never ko silang naging ka-close, never ko silang nakabonding. haay. hindi ko talaga alam kung kailan ko sila makakabonding, kung kailan man yun, hiwa-hiwalay na siguro kami nun. and yea, i hope they'd accept the true me.

fifth, my beloved HFYC. ang mga tinatangi kong kaibigan. you know what, kahit na may kinamumuhian ako sa inyo, kahit alam kong bini-BS niyo ako, or hindi man, mahal na mahal ko kayo. nung mga unang taon na nagsisimula pa tayo, nung mga times na hindi pa ako nag-oopen, iniisip ko na mag-quit na lng. kasi hindi ko naman kau ka-close nun, hindi niyo ako kinakausap, hindi niyo rin ako nararamdaman nun. pero, nung nag-open ako, naging ka-close ko kayo. naging sobrang open ako sa lahat, kahit na alam kong magiging kadiri na yung tingin niyo sakin, pero hindi. kung di ko siguro hilig kumanta, matagal na akong nag-quit. kung wala sigurong umiintindi sakin, matagal na akong umalis ng choir. andami kong utang sa inyo, the literal and the figurative one. i really want to do something that would make you happy, gusto kong ipadama sa inyo na hindi ako nagsisisi na kayo ang kaibigan..pero wala akong maisip. i guess i'll just do my part as a choir member.

sixth, para kay ate mafae, ate mai and andrei. sobrang sorry kung nafeel niyong iniwan ko kayo. sobrang sorry kung i made you felt that i have left you flying alone in the air. hindi ko alam kung anong dapat kong gawin. siguro, i've turned myself into a careless bitch. babawi ako sa lahat ng namiss ko. i'll do my best to keep you always in company. salamat na rin sa lahat ng advices and tulog na nagawa niyo sakin. super salamat, and sorry.

seventh, para naman kay cyrus, iris, and maia. my dear blockmates. thank you for accompanying me this summer. sobrang natutuwa ako sainyo kasi kahit papaano, kinakausap niyo ako ng matino. gusto ko rin magpasalamat sa lahat ng tulong. super salamat. see you sa enrollment.

haay, marami pa akong gustong i-express. pero, medyo naguguluhan na yung utak ko, at naghahahalo na ang lahat ng bagay sa ulo ko.

mahaba-haba na rin ito, and soo, sana may magkaroon ng gana magbasa nito. haha!

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

~TAPOS~

gay guys' conversation :)

bogs: ano kaya kung naging ice cream tau?

jigs: ai dai! ice cream ako ng mcdo noh!

bogs: chikadora! baket naman?!

jigs: coz i'm simply, MCFLIRTY! :P

bogs: ai taray! echusera! pero di naman atashi papatalo noh. i'm jollibee's best sundae.

jigs: ai chusi! kemedora ka! baket naman ateh?!

bogs: sish, ako ang nag-iisang..SWIRLYBITCH! :))


~ haha! love this conversation, made me laugh to death!

kukupas din ang lahat, pati ikaw.

nagkaroon ako ng pagkakataong makalabas ng bahay kahit na umuulan noon. salamat kay ate nikka, at nagpasama siya sa akin. ipapabigay niya kasi sa kanyang kasintahan ang isang CD. sa CD na ito nakalagay ang aming mga litrato mula sa aming summer outing.


nasa canada na kasi si kuya rainier, kung kaya't, kailangan na naming ibigay ang CD sa kanyang tita na papunta na ring canada.


nagpunta na kami, at unang nagpunta sa bahay ng lolo't lola ni kuya rainier.


sa laki ng bahay na iyon, dalawa na lamang silang nakatira doon.


walang katulong, walang kasama.


silang dalawa na lamang, wala ng iba pa.


napakaingay ng katahimikan.


nagkaroon din kami ng pagkakataong makausap sila. napagusapan namin ang mga OFW's sa canada, mga balita, at kung anu-ano pang pwedeng pag usapan sa ilalim ng araw.


ngunit, sa lahat ng napagusapan namin, isa lang ang napagtuunan ko ng pansin.


"ang pagiging matanda, at paglisan ng kanilang mga anak.."


naramdaman ko ang lungkot sa kanilang pananalita..


naramdaman kong gusto na nilang umiyak ng mga panahong iyon..


ngunit kailangan nilang maging matino, at pinigilan nila ito.


mahirap mawalan ng minamahal, mahirap isipin na iiwan ka ng pinakamamahal mo. yun ang naisip ko nung mga panahong iyon.


"nakakamiss sila, nakakamiss sila.."


masakit mang isipin, kukupas din ang lahat, lilipas, lilisan...


pati ikaw, kasama ang lahat ng bagay sa mundong ito.


at sa mga oras din na iyon, may naalala ako..


at bagay ito sa sinasabi ko ngayon..





nangangagat ang katotohanan, namamatok ang karimlan.


hanggang sa muli, masugid na mambabasa.

the morning rush top 10- two fave picks :)

i visited this site a while ago 'link'

i was able to get two of my favorite morning rush top ten topics :D

i was really laughing hard and i thought, i'd post it :D

here they are:

February 26, 2008 → The Top Ten Translations of Movie Titles

1. Dax/Superfloss/Vampire Girl/Ex-Mortis - “Dead Man’s Chest” = “Dodo ng Patay”
2. Dax/Ally McDeal - “Never Been Kissed” = “Pangit Kasi”
3. 8-year old Miguel - “Lord of the Rings” = “Panginoon Pawnshop”
4. MNEMONIC - “8 mm.” = “Ang Sa Asawa Ko”
5. Brad - “There’s Something About Mary” = “May Tulo Si Maria”
6. Specs - “The Constant Gardener” = “Ang Kabit Ni Ma’am”
7. Mcmaki - “Memoirs of a Geisha” = “Naalala Niyang Gay Siya”
8. RhachaeL_Leigh - “Romeo & Juliet” = “Si Romeo, Kapag Gabi, Juliet”
9. Biggie/YñaKì - “Close Encounters Of The Third Kind” = “Natikman Na Ng Bading”
10. Loipogi - “Elf” = “Ang Pangulo”
11. Loipogi - “Big Fish” = “Tilapia ni Trining”
12. Loipogi - “Reality Bites” = “Pag Pangit, Pangit!”
13. koneko_narusegawa - “Lord of the Flies” = “Tae”
14. No name - “The Assasination of Jesse James by the Coward Robert Ford” = “Tinira ni Bobby si Jesse sa Likod”
15. No name - “Scream” = “Sorbetes”
16. Luis/Dexter A./Bugoy/Kites/Platinum Bird/Joy in Boots - “There Will Be Blood” = “Mens”
17. Loipogi - “Ants in the Pants” = “Itlog na Matamis”
18. No name - “A Walk To Remember” = “Ang Naglalakad ng Matulin, sa C.R. may Pasasabugin”
19. Vener J. - “The Next Best Thing” = “Kamay”
20. No name/Loipogi/Chuchi Cua -”Die Hard” = “Namatay ng Matigas”
21. Loipogi - “How To Lose A Guy in 10 Days” = “Huwag Maghugas”
22. Joeshred - “Kunin mo ang Ulo ni Magtanggol” = “Hey Maggie, Give Me Head”
23. Flip - “Bring It On” = “Ipasok Mo Na”
24. Espeks - “The Hunchback of Notre Dame” = “Bukol, Yan Ang Itawag Mo Sa Akin”
25. Loipogi - “The Thin Red Line” = “Ang Maselang Bahagi ng Babae”
26. Bluish Pink - “A Few Good Men” = “Puro Bading, Puro Bading!”
27. Jose de Vengenge - “Chocolat” = “Chocnut”
28. Jose de Vengenge - “Forces of Nature” = “Pala-utot”
29. Susan Sarado - “Monster’s Ball” = “Ang Nag-iisang Betlog Ni Koya”
30. Bloggerhappy - “The Fast and the Furious” = “Si Mister at si Misis”
31. Francesca - “The Sound of Music” = “Ang Tunog Ng Puwet Ko”
32. 2nhycute - “I Know What You Did Last Summer” = “Nagpatuli Ka Noh?”
33. No name/Howe - “Borat” = “Manoy”
34. Jose de Vengenge - “Haba Babadoo, Puti Putipoo” = “Long Chindoo, White Whitedoo”
35. YñaKì - “That Thing You Do” = “Kwan-in Mo Uli Ako!”
36. Tuna Belly - “Tanging Yaman” = “National Treasure”
37. Espeks - “Cloverfield” = “Chichirya sa Palayan”
38. Jose de Vengenge - “Lost in Translation” = “Uhm…”
39. Raymond - “Darna” = “Ordinary Woman Who Swallows a Stone and Shouts Her Name Sideways to Become a Superheroine”
40. Loipogi - “Notes on A Scandal” = “Nakaka-Iskandalong Nota”
41. Loipogi/Chellix - “Annie Hall” = “Butas ni Annie”
42. Kobe Kong - “Scent of a Woman” = “Patis”
43. St. J - “Kill Bill” = “Isang Kilong Bilbil”
44. Jay - “Brokeback Mountain” = “May Nabiyak na Kung Ano sa Likod ng Bundok Tralala”
45. Twylyt - “Failure to Launch” - “Ayaw Tumigas”
46. Joeshred -“Halimaw sa Banga” = “Oscar the Grouch”
47. Jerome - “Pirates of the Caribbean: The Curse of the Black Pearl” = “Ang mga DVD ng Quiapo: Ang Sumpa ng Itim na Kulangot”
48. Loipogi - “One Flew Over the Cuckoo’s Nest” = “Tinrangkaso Matapos Mangitlog”
49. Loipogi - “Little Miss Sunshine” = “Anak Araw”
50. Loipogi - “The Hottie and the Nottie” = “Chico and Delamar”
51. Paolo - “The Last Samurai = “Ang Huling Siomai”
52. Atoy - “Sleepless In Seattle” = “Di Makatulog sa FX”
53. Oli - “Beauty and the Beast” = “Ako at Ikaw”
54. Joy in Boots - “Juno” = “Alam Mo Na?”
55. Dude - “10,000 B.C.” = “Birthday ni Madam Auring”


February 18, 2008 → The Top Ten Ways To Complete The Sentence, “Ano, Gusto Mo Anuhin Ko Yang Ano Mo?”

1. Mnemonic/Mike’s Bloggerhappy - “Ano, gusto mo palamanan ko yang monay mo?”
2. Shining - “Ano, gusto mo galitin ko yang alaga mo?”
3. Mimi - “Ano, gusto mo galawin ko yang myspace mo?”
4. SPY Shadow - “Ano, gusto mo papakin ko yang sushi mo?”
5. Oinkreptile - “Ano, gusto mo babuyin ko yang baboy mo?”
6. LOipogi - “Ano, gusto mo kurutin ko yang kutchinta mo?”
7. Awsom/Jedi Mster - “Ano, gusto mo amuyin ko yang mani mo?”
8. Margarito/Oinkreptile - “Ano, gusto mo himasin ko yang pussy cat mo?”
9. Joeshred/Carlomagno - “Ano, gusto mo salatin ko yang peklat mo?”
10. Filthy Rich Beggar/Vi - “Ano, gusto mong araruhin ko yang bukid mo?”
11. LOipogi - “Ano, gusto mo biyakin ko yang buko mo?”
12. Awsom/Ate Germs - “Ano, gusto mo himayin ko yang tilapia mo?”
13. Racer- “Ano, gusto mo tirahin ko yang pinya mo?”
14. Jose de Vengenge - “Ano, gusto mo hugasan ko yang pechay mo?”
15. Vi - “Ano, gusto mo patungan ko ng itlog yang hotdog mo?”
16. Joeshred/Cheyenne - “Ano, gusto mo kamayin ko yang bulalo mo?”
17. YñaKì - “Ano, gusto mo kamutin ko yang kati mo?”
18. Menthol - “Ano pare, gusto mo punasan ko yang dibdib mo?”
19. Frederique/Joel Paul - “Ano, gusto mo sisirin ko yang hito mo?”
20. Espeks - “Ano, gusto mo buksan ko yang tahong mo?”
21. St. J - “Ano, gusto mo foot spa-hin ko yang mukha mo?”
22. SPY Shadow - “Ano, gusto mo soundcheck-in ko yang mikropono mo?”
23. Sugalero - “Ano, gusto mo i-moderate ko yang greed mo?”
24. Espeks - “Ano, gusto mo chukchakin ko yang chenes mo?”
25. Jedi Mstr/Kid Bukid/iboi - “Ano, gusto mo hipan ko yang bird mo?”
26. Jose de Vengenge - “Ano, gusto mo kalkalin ko yang kweba mo?”
27. Frederique - “Ano, gusto mo pulbusan ko yang pecs mo?”
28. Joeshred - “Ano, gusto mo silindruhin ko yang manga mo?”
29. Frederique - “Ano, gusto mo upuan ko yang mighty meaty mo?”
30. Chammy/Tuna Belly/Empog -”Ano, gusto mo lawayan ko yang bibingka mo?”
31. Council/Hatchi’s bf/Sugarrush - “Ano, gusto mo papulahin ko yang itlog mo?”
32. NurseJP - “Ano, gusto mo i-blow ko yang trumpet mo?”
33. SPY Shadow - “Ano pare, gusto mo brokeback-in ko yang mountain mo?”
34. Chammy - “Ano, gusto mo itlugan ko yang pugad mo?”


HAHAHA! super laugh-trip! :))

hanggang sa muli, masugid na mambabasa :D