tat tvam assi.

"see thy self."

i never considered myself a person of beauty.

a handsome man that every girl wants to have.

besides, i really don't want that.

nevertheless, i can't still be as beautiful as what girls do.

hindi ko iniisip na may natatangi akong itsura na maaaring kainggitan ng maraming tao, na tinatamasa ng ibang tao. well, kahit papaano, gusto ko rin naman ng maayos na itsura. okay lang na masabihan ako ng pangit, ng payat, at ng kung ano pa man ang sabihin nila. tanggap ko naman kasi ang katotohanan.

sinasabi ko na lang "thank you, buti naman napansin mo yun." sabay ngiti.

pero minsan, dinaramdam ko yung mga sinasabi nila.

image, doesn't only include your physical appearance.

it also includes your inner image. your personality. your attitude.

marunong ako mag-labas ng opinyon sa ibang tao, masama pa man ito o maganda.

my inner image. does show a lot of brightness, but sometimes, it turns dull, and loses it's brightness.

hindi ko alam, minsan kasi optimistic ako, minsan pessimistic ako.

meron pa akong dapat aminin. at kahit alam kong hindi ko masyadong tanggap sa sarili ko na ganito talaga ang ugali ko.

masyado akong paranoid, masyado akong sensitive. i have a tendency to get random, kahit wala naman talagang nangyari na dapat kong ika-react.

meron pang isa, pag sinabi sa akin na mali ako, kahit na tama ito talaga, tinatanggap ko pa rin ang maling opinyon.

madali akong sumuko. kaya natatakot akong gumawa ng risks, dahil pag pumalpak ito, ikakabagsak ko na ito ng tuluyan.

sobrang baba ng self-esteem ko. wala akong confidence sa mga kaya kong gawin, kaya nagmumukha akong tanga.

in short, wala akong tiwala sa sarili ko.

masakit mang isipin, pero totoo naman.

sinusubukan kong i-conquer ang mga problema ko sa sarili ko..

but i always end up crying alone, drowning myself with negative energy.

kailan ko naman kaya mababago ang katotohanan?

kailan kaya babaliktad ang mundo?

when will i be able to bring back the brightness of my image?

hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)