i was already getting home from rehearsal at that time.
my dad miss called on my phone, when i was rehearsing. and so, i thought i really need to go home.
dahil maaga naman natapos ang aming rehearsal, dali-dali akong lumabas ng educ building, nagpaalam sa 'chorale-mates' at nagmamadaling pumunta sa EspaƱa blvd.
habang naghihintay, iniisip ko kung anong gagawin ng mga magulang ko sakin. papagalitan kaya nila ako? palalayasin? may nalaman kaya sila? may nangyari kayang masama?
from then on, lalo pa akong nagsumidhing umuwi. kinakabahan ako.
nang medyo nafifieel kong tumatagal na ang paghihintay ko, naiisip ko na yung oras. bakit kaya ang bagal ng oras pag wala kang ginagawa? bat ambilis pag nag-eenjoy ka?
at sa kakahintay ko, bigla kong tinaas ang kamay ko. akala ko makakasakay ako ng special bus.
guess what? ordinary bus ito, at nawalan ako ng choice kundi sumakay.
first time ko yun.
lagi kong iniisip, nakakadiri sumakay ng ordinary bus, mas mabagal, mas siksikan.
but i was proven wrong.
it was fast, not tight, hindi xia actually nakakadiri, mas naeenjoy ko xia. sa bagay, gabi naman kasi.
but then again, i really enjoyed it, i was smiling throughout the trip. i was like riding a rollercoaster.
pero, may naisip rin ako. ang ordinary bus fare. ay parang oras. binigyan ako ng ideya ng ordinary bus fare kung bakit napakabilis ng oras sa tuwing masaya tayo.
dahil, marami pa tayong mararamdaman na kasiyahan. hangga't maaari, kailangang bilisan ang pagkolekta nito, kahit sa malimutan pa natin ito o hindi.
medyo naiyak ako kanina, dahil ganun talaga ang oras. nauubos. hangga't hindi pa ito nauubos, kailangan natin itong lubos-lubusin.
ang problema, halos lahat sa atin, hindi nalulubos ang oras. kung kaya'y nauuwi itong bitin, o kaya nama'y nauuwi sa kalungkutan.
pagbaba ko ng bus, nahilo ako. at sabi ko na lang sa sarili.
that was heck of a joyride! nag-enjoy ako, nalubos ko ang oras ko.
wootwoot, susubukan ko ulit sumakay ng ordinary fare bus!
hanggang sa muli, masugid na mambabasa.:)
1 comment:
"that was heck of a joyride! nag-enjoy ako, nalubos ko ang oras ko."
---yan naman ang importante e... nung sa Subic..nung umuwi kaming pamp. nila jungjung? aynko! kala ko rin di ako mag-eenjoy, kahit FIRST time kong gawin yun, na sumakay sa ordinary bus ng walang kasamang matanda...na bumyahe mula subic hanggang sa amin...hay! super saya! ang saya! fulfilling! :)
.ingat---CHUPREKAS! haha
Post a Comment