Sorry.

word of the year.

sorry kung naging masama akong anak. kasi iniisip ko minsan na tama ako. yun pala hindi. sorry ah. mapang-akala lang din siguro kasi ako na akala ko tama ang ginagawa ko. sorry. susunod na ako sa mga mga tamang gawin. kung tama nga talaga. pero kung alam kong tama rin ako, eh ayun lang.

sorry kung naging tamad ako. oo. sobrang tamad ko na ginagawa ko ang dapat gawin sa araw o ilang oras bago ipasa iyon. kaya ang sloppy din ng mga gawa ko. hindi masyadong maganda, at hindi masyadong pinag-isipan. sorry.

sorry kung hindi ako naging magaling na estudyante. pinipilit kong matuto sa abot ng aking makakaya. pero minsan, hindi talaga kaya ng utak ko. masyadong maliit sa mga mararaming bagay na gusto kong matutunan. sorry. susubukan kong matuto ng mas bongga sa susunod.

sorry kung hindi ako magaling na leader. kasi hindi naman talaga ako ganun. follower lang ako eh. ni simpleng pagbibigay lang ng ideya hindi ko magawa ng maayos kasi wala rin naman akong maisip. ehh. ayun. sa totoo lang, ayoko rin namam maging leader. ayokong mag-isip. kahit na sabihin na pwede namang ma-develop yun, parang ako na rin ang gumagawa ng paraan para hindi ako matuto. hindi ko rin alam kung bakit. minsan mas nagiging leader pa yung mga subordinates ko dahil mas may alam sila. susunod nalang din ako, para may magawa na rin. napaka-hirap maging leader. haay.

sorry kung ang dami kong nagawang masama sainyo. nag-sinungaling. sinampal, sinuntok, sinabunutan, sinigawan, inasar, at kung ano pa man. sorry. masama kasi talaga ako. haha. or, nagagawa ko lang yun kasi sa sobrang galit, o sa asar. sorry. hindi ako nakakapagtimpi minsan.

sorry kung hindi ako naging mabuting kaibigan o kaklase. hindi ko kayo inintindi. hindi ako naging mabait sa pagpapakopya, sa pagsasabi ng mga kailangan gawin. sorry kung hindi ako naging matulungin sa mga group works. sorry kung wala akong nasabing maayos sa'yo, o sa iba. sorry ah. sorry din kung naging insensitive ako. sorry kung di ako nakakatext. sorry. mahirap kasi ako, walang pangload. sorry kung naging mayabang ako minsan. sorry din kung napaka walang kwenta kong kausap. turuan niyo akong magkaroon ng kwenta.

sorry kung sobrang ambisysosa ko. sobrang bading ko. sorry. kung sobrang landi ko, sorry. hindi nako manlalandi. haha. seryoso. masyadp lang siguro akong friendly. pero seryoso. hindi na talaga. sorry din pala kung umasa ako. haha. sa susunod hindi na ako mag-eexpect, kasi yun din naman ang totoo. sorry ah. hindi talaga mauulit.

sorry kung wala akong tiwala sa sarili ko. sorry kung sobrang pessimist ang tingin ko sa mga bagay-bagay. sorry kung sobrang baba ng self-esteem ko, sorry kung wala akong self-confidence. sorry din kung sobrang paranoid ko. sorry sa mga pagkakataon na nadadamay kayo sa kawalan ko ng mood. hindi na mauulit. sobrang babaw kasi ng kalungkutan ko. at sobrang bilis ko rin malungkot pag may nagawa akong hindi maganda. takot akong magkamali. kasi pag nagkamali ako, kahit na matututo ako, mapapagalitan rin ako. tapos uulitin ko rin naman, parang hindi naman ako natuto nun. sorry ah.


sorry. naiiyak ako habang ginagawa to. feeling ko kasi sobrang dami kong nagawa sainyong lahat. ewan. napaka-ewan ko. haay.

magtatype nalang ulit ako mamaya. at kakanta siguro. para bumuti tong pakiramdam ko. hay.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

photography subjects.

i have been so in to photography lately.

kasi, dahil sa bagong digicam na binigay sakin ng aking mga magulang na parati ko na ring nagagamit, nakakapag-kuha na ako ng kung ano-ano na gusto ko lang kuhanan.

pero, hindi ko rin naman nadadala palagi kasi mabigat siya, tapos nakakatakot dalhin, kasi mamahalin ito. kaya, iniingatan ko siya ng napakalupit.

anyway, since i am in to photography, i tend to pick great subjects to take a picture with.

well, ako kasi, pag cute, o maganda sa paningin ko, yun lang kinikuhanan ko. onga pala, hindi ako isang magaling na photographer, o kahit nga photographer lang. enthusiast lamang ako. nawili, nahilig. so, ayun. wala akong alam sa mga basic photography, terms, o whatever. basta, kumukha lang ako ng litrato.

some subjects that i always use as subjects are flowers, animals like birds, cats, insects, and dogs, water dews, lights at night (bokeh and light graffiti), and cute things. minsan, kahit bote ng redhorse, yellow sticker para kay ninoy, yosi, candy wrappers, sachet, toothpick, pagkain, yung laptop ko, yung cellphone ko, yung mga gamit ko, at ang mga ulap, mga tuyong dahon, mga butas at mga bata.

kuha lang ako minsan ng kuha ng pictures, kaya minsan hindi ko nalang din iniisip kung okay ba yung picture ko o hindi. minsan iniisip ko din na basta naka-defocus yung background, okay na rin. pero, hindi lang pala ganun yun. pero, dun na ako nasanay. oh well.

sabi nga nila, it takes a lot of practice to master the skills, i still don't have the skills, ayon sa sa aking paniniwala. hahahaha.

PS: i will try to post some of the pictures that i did, at kayo nalang ang humusga.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

Hey Jude!

"don't make it bad. take a sad song, and make it better.."

well. this was the first ever song that i first sang when i was a kid.

yeah, the time when i was not able to talk that much. (not like how i talk right now, how do i talk? i don't even know, LOL.

my parents told me that i was singing this song, like almost everywhere. i had sung it in school, while break time. and when PTA's are done, the usual comment of my teacher about me is "you're son is always singing 'hey jude', and he sings good!"

well, i didn't know that i was already singing when i was in school, because i don't remember any memory of me singing in class! i just remember the moments when i danced while class. yeah, i think that's more shameful. hmm.

the most familiar memory of me, with hey jude is when i was playing my lego toys, on the dinner table, with my family having snacks.

i was, sing the "na-na-na" part then, and i was slapping the table hard, and i enjoyed how the lego pieces bounced, and did it for a few times, even when my mother already scolded me to not do it again, i still did. i was a hard-headed kid, even now, not so hard, maybe? but still hard. hoho.

well. i never knew what the song meant. and i never sang it again, after growing up. and remembered it, just this time. i will try to sing it then, if, i..can..sing it. haha.

so yeah, hey jude, don't make it bad. take life easy, and make it better. yeah. make it better.

hanggang sa muli, masugid na mamababasa. :)

mabilis lang.

KASI.

nasa ibang lugar kami.

hindi naman sa ibang bansa.

pero sa ibang lugar lang sa Pilipinas. hekhek.

nasa Bohol kami nung isang araw. ngayo'y nasa Cebu naman. hohoho.

hkk. oo. wala lang akong masabi.

mag-iisip nalang ulit. or. sabihin ko nalang yung mga naiisip? NO. masyadong marami. hahaha.

anyhoo. yun lang muna.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

thinking..

of something to post. hahaha.

ewan ko. hindi na siguro ako sana'y magkwento. LOL.

pero, marami akong dapat ikwento. hindi ko nga lang alam kung ano ang una.

hmm. ano ba? hindi ko talaga alam.

basta, abangan niyo nalang. HAHAHAHAHAHA. oo. may ikekwento sa takdang panahon.\

baka mamaya, or bukas, o kung kailanman. LOL.

o sige na. may klase na mama.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

SOBRANG IKLI LANG.

PAGOD NA AKO.


AYOKO NA!


HAAY.

updates.

well. ngayon lang ulit ako nakapag-post. and honestly, ngayon lang ako ginanahan gumawa ulit.

sobrang busy kasi ako sa maraming bagay. sa choir, sa school, sa aking sarili.

minsan, tinatamad ako mismong pumunta sa mismong account kong to, at ang accounts ko lang sa facebook, twitter, tumblr, at plurk ang nache-check. eh minsan lang rin naman ako makapag-isip ng pwede ilagay dito. so ayun.

hmm. sobrang lamig ngayon dito sa lib. oo. sa school library. o diba? ang sama ko bang estudyante at hindi ako nag-aaral? not so. haha. galing pa kasi akong national library kanina, nag-research ng mga articles para sa thesis. eh, dapat pati mga libro na rin, mga tipong lubos-lubosan na araw sa national lib. pero hindi. natamad kami, at nagpa-photocopy na lang ng mga dyaryo na kailangan namin. tapos, hati-hating basa, tapos pagsasamahin nalang. what is tamad. nakakatamad din kasi sa national lib. sobrang init, sobrang dilim pa, ang luma pa ng dating. hindi masyadong nakakaengganyo. pero pumunta kami ng dalawang beses. hindi naman dahil gusto namin, kasi kailangan. anyway.

last sem na ng aking college, at huling sem para sa aking pag-aaral. matatapos na rin akong mag-aral. pero nakakamiss din to. mamimiss ko mga kaklase ko, mga guro ko, mga hand-outs, mga libro, lahat ng mga ginawa namin sa school, mapa-educational, emotional, physical, sexual (WHAT?), and other stuff, mamimiss ko yun. kailangan ko na nga lang patunayan na gusto kong grumaduate. kailangan kong matapos ang thesis ko. sana nga, matapos ko. sa ngayon, medyo alanganin pa. wooh. cramming powers, don't you ever fail on me. kailangan kita forever and ever. AMEN.

ang lamig. giniginaw na talaga ako. hoo.

nafififeel ko na rin ang pagiging presidente ng choir namin. grabe. ang dami ko na rin naiisip, pero may mga mali pa rin akong ginagawa, nagawa, at magagawa siguro. hoo. after nitong term ko, matatapos na ang lahat, magiging normal na member nalang ulit ako. inaasam ko na ang panahong iyon. HO.

ano pa ba? wala nakong maisip. hanggang dun nalang muna. lalala.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

pen pal.

my chinese penpal that i met in omegle last year...

JUST REPLIED TO MY E-MAIL LAST SUNDAY.

and i just read it now. how loser of me.

i just replied again. hoping she could reply back.

got excited too much. she's my first penpal ever.

ERRR. lol.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

untitled.

ginawa ko to kagabi, actually kaninang madaling araw. sa FB note (which i did for the first time..) hindi ko alam kung paano ko to nagawa. basta, mahaba siya. lol. yeah. anyway. i haven't thought of any title for this, kaya untitled. lol.

here it goes..

-------------------

nag-iisip. nakatunganga. nag-iisip ulit. nakatunganga na naman.

1:07 na ng umaga. hindi pa rin inaantok. ayaw pang tumayo mula sa kinauupuan. ayaw pang ipikit ang mga mata at ayaw pang umalis sa internet, sumo-social networking.

nag-iisip ulit. nakatunganga. ano ba ang mga dapat gawin? ah! thesis. kailangan nang ayusin ang thesis. oo, thesis. kailangan ko nang sabihan mga kasama ko. hm, sana mag-reply na si Sir, kailangan na naming maayos ang thesis. haay.

huminto. nag-iisip ulit. tumingin sa paligid. si kuya ay nagco-computer din, si bunso ay nanonood ng "Hell's Kitchen."

tumingin sa table. mga DVD's na bagong bili mula sa Divisoria. mga bagong labas na palabas sa sinehan, at mga luma rin. mga "anime shows" at "series" din na bagong bili. mga papel. mga balot ng pagkain. mga gamit na toothpick, baso, 2 cellphones, class picture, at mga bagong biling damit. hindi pa naiiligpit. hindi pa naaayos.

magulo. magulo ang buhay. huminto ulit. minsan ayaw nalang ayusin ang gulong yun para lang malaman mo na meron ka pa palang buhay na kailangang ayusin. mas okay minsan na magulo. nalalaman mo na may aayusin ka pa. wala ka mang aayusin, may iba pa namang gulong pwedeng ayusin.

nag-isip pa. tumungo. nag-isip pa muli. nararamdaman na ang sakit ng ulo, pero hindi pa rin inaantok.

ramdam na ang lagkit ng balat, habang nakapatong ang kanyang baba sa tuhod nitong nakataas sa upuan. hinihintay matapos ang bina-buffer na video sa susunod na tab sa kanyang browser.

hintay. palagi nalang naghihintay. maghihintay sa meron. maghihintay sa wala. maghihintay ka, kasi gusto mong malaman kung ano bang meron, o wala. maghihintay ka, kahit hindi ka sigurado. maghihintay ka, para lang makita. pag meron, masaya. matutuwa ka. may nakita ka. pag naghintay ka sa wala, malulungkot ka. wala kang napala. wala kang nakita. pero. bakit walang natutuwa sa paghihintay?

1:20 na ng umaga. nakapatong ang headset sa kanyang ulo, kahit na wala naman talagang pinapakinggan.

nag-iisip. pokemon. shaman king. california maki. french fries. mga larawan. mga magagandang tao. mga malulupit na bagay. mga salita. pag-iisip.

mga bagay na nagpapasaya. mga bagay na masayang isipin, tingnan, kainin, at gawin. ngunit hindi yun sapat. kasi, mawawala rin naman sila. mauubos. matatapos. mawawala. kukupas. kaya sinusulit ang bawat pagkakataon pag meron pa. hangga't hindi pa sila nawawala, pasisiyahin nila ako..

bakit ba? ano bang meron? malungkot ba ako? ano?

hindi alam. nag-iisip. kamot. hinto. isip ulit. at kamot ulit. at hinto ulit.

tanging ilaw nalang sa kwarto ang bukas. nag-iisip pa rin.

ano bang kailangan isipin?

bakit. bakit kailangan isipin?

bakit kailangan maging magulo ang buhay? bakit kahit inaayos mo ito, gumugulo pa rin?

bakit kailangan maghintay? ng matagal? ng mabilis? anong dapat hintayin?

bakit kailangan maging masaya? anong nagpapasaya? paano maging masaya?

nagiging walang kwenta na ata to.

huminto.

tumungo.

napaisip ulit...

ewan ko.

gugulo pa ba?

maghihintay pa ba?

masaya ba ako?

...

PARANOIA.

my newest best friend. :D

well, sobrang bilis kasi akong malungkot sa mga bagay-bagay. HAAY.

well yeah. gusto kong pahabain ang entry na ito, pero di ko magawa.

kasi, puro PARANOIA lang naman ang masasabi ko rito, might not be healthy, lalo lang akong mapaparanoid.

SO YEAH. haay. paranoia. i am loving you. :)

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

FOREVER 21. :)

JUST HAD MAY BIRTHDAY LAST LAST LAST WEEK, i think.

and i am now 21 years old.

isa na akong ganap na matandang tao.

i actually intended to use FOREVER 21 as my title because i want to be 21 forever. LOL.

hindi dahil sa fashion shop na gusto ko talagang puntahan. well, some sort. anyway.

well. sobrang tanda ko na. pwede nakong magtrabaho. mag-layas.

haay. sana maging masaya ang isa pang taon sa aking buhay.

good grades, good friends, good family, and good love life. LOL.

more books to read, more sports to learn, more places to go to, more websites to visit, more pictures to take, more blog entries to make, more songs to sing, and more boys to have a crush on. HAHAHAHA.

LORD, SALAMAT SA LAHAT. i owe you one. :)

weee. forever 21. HAHAHAHA. :))

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

stoicism: on attitude.

just took this on an ethics class.

it's means that reason only gives a thing value or sense.

so, kahit na ikaw lang nagbibigay ng dahilan na maging maganda ang araw, maganda ang regalo, ang damit, at kung ano pa man. ikaw lang.

ibig sabihin, wala ring magagawa ang mga emosyon mo. what is done is done. what happened already happened.

stoicism. parang maganda rin siya na philosophy kasi hindi mo iintindihin ang mga gagawin mo. gawa lang ng gawa. hindi mo iisipin ang sinasabi ng iba, hindi ka mangengealam, magiging cool, kalmado ka lang. kasi wala ka naman ng magagawa kung nagawa mo na. bumawi ka nalang sa susunod, mas effective pa kung ganun.

haay. kaya minsan, mas okay na hindi mabadtrip, maging stoic ka nalang. wala ka pang masasaktan.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

net: on earning money.

simula nung nakapasok ako ng 1st year college. lagi kong iniisip na magkaroon ng pera.
kumita ng pera.

OJT. trabaho. business. lahat na ata ng paraan naisip ko para magkaroon ng pera.

kahit palakihin ang allowance ko para makaipon ako ng mas malaki.

i know, sobrang desperado ako sa pera. kasi gusto ko ng panggastos.

haay. uh. ewan ko. gusto ko nang maraming pera ngayon. para masaya.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

quli: on hardwork.

marami tayong pinaghihirapan sa buhay. I, for one, ay naghihirap makatapos ng pag-aaral.

lahat tayo ay pinaghihirapan. trabaho, magpalaki ng mga anak, magkaroon ng pera, kahit pag-iipon lang ng pera, pinaghihirapan. sa sobrang dami nating desires, ang dami nating gustong paghirapan.

kaya minsan, kahit hindi natin kailangan, pinaghihirapan pa rin natin. pag nakuha na, parang wala rin namang saysay. pinaghirapan mo pa? sayang lang.

sometimes, it's just okay to be contented with what you, and what you an have. okay lang na marami kang pangarapin, pangarapin mo nga lang yung kaya mo at yung kailangan mo.

sometimes,I think that hardwork is the measure of how you love what you are doing, how you value your work. hindi mo naman yung paghihirapan kung ayaw mo? kung gusto mo? minsan, pinaghihirapan mo lang, kasi kailangan, kasi para matapos na. para wala na.

we work hard for we want to work hard. we work hard because it's the only way. then you will realize, you'll get used to it.

masaya paghirapan ang gusto mo. nafifeel mo kung gaano mo siya kagusto.

ikaw, anong pinaghihirapan mo?

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

HELLO OCTOBER!

FINALS AT SEMBREAK AT THESIS.


YAN NALANG ANG NASA ISIP KO NGAYON.


PLEASE BE GOOD OCTOBER.


sorry for the BIG font size. lalalala.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

No Other.

sumayaw ako ng No Other by SuJu.

feeling choreographer ako, at feeling dancer narin.

pero, rar. ang sarap niyang sayawin. pak. ang...cute...kasi. :))))

gusto kong maging part na rin ng SuJu. now na. :P

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

goads and checks.

galing to literature class namin.

i thought, nung kong na-ecounter to, "goods" and checks.

pero mali pala. akala ko rin, yung checks yung tama, at yung goads yung mali.

goads mean there an example of virtues na dapat nating ginagawa. pagiging mapagkumbaba, pagiging mabait, pagiging mapagbigay, na hindi natin nagagawa ngayon dahil sa ayaw natin, hindi natin trip at hindi magawa.

ang checks naman ang kabaligtaran ng goads. sila naman ang examples ng sin na madalas naman nating gawin. galit, kasakiman, at kung ano-ano pa.

ang ibig sabihin talaga ng goad ay "to spur, to prick, to push.." ang maaaring ibig sabihin nito ay ang goads ang magigiging basehan natin sa kung ano ang tama. kung ano ang dapat nating gawin. pinapakita sa atin ang mga ito para malaman ang mabuti sa masama.

ang check naman, marami-rami ang meaning. "to inspect, to mark, to restrain, to accept.." etc. ibig sabihin siguro nito ay eto ang bagay na hindi dapat ginagawa, dahil masama naman talaga to.

HAAY. goads and checks, kailangan na ata natin ng mga ganito para malaman natin kung ano ang mabuti at masama, ang dapat gawin, at ang hindi dapat gawin.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

ethics.

ay isang napakahirap na asignatura para pag-aaralan.

akala niyo pag-galang lang. pagiging mabait. at kung ano-ano pa.

yun pala, may mga theories pang nalalaman, at hindi lang sa pagiging mabait o pagiging mabuti sa pakikitungo sa isang bagay.

iniisip nito kung mo kailangan gawin ang isang bagay para makamit ang isa pang bagay na inaasam mong makuha. tinitingnan nito ang mga galaw ng mga tao, mga attitude nila, at kung ano-ano pang che-che bureche.

sobrang nahihirapan ako kasi ang dami naming insiip. inaanalyze sa pamamagitan ng mga theories.

akalain mo, paano kung inaaral mo ang theories nato, magpapaapekto ka ba rito? at magbabago?

haha. random lang. nakakainis lang rin kasi mag-isip. sa sobrang galing ng propesor namin eh nakakatakot gumawa ng papel sa kanya. haay.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

Jeric...

Teng, at si Jeric Fortuna.

magka-akbay. nag-uusap.

ako'y nasa likod, sa kanila'y naka-tulala.

masaya sila, ako nama'y nakangiti.

ang dami nilang sinasabi..

ang nasabi ko lang naman ay..

"ang laki ng pwet ni Jeric Teng.." ops.

i, thank you. bow. :P

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

crush moments. :)

eeeh. this is a mushy post. :)

siyempre lagi akong natutuwa pag nakikita at nakakausap ko ang mga crush ko.

siyempre, pag naging crush ko, nagiging kaibigan ko. (friendly or flirty?) hahaha!

pero hanggang dun lang. hindi naman ako umaasa sa mas malalim pang relasyon sa kanila. mas okay nang kaibigan lang, tapos nakakausap ko ng kung ano-ano, tapos nakakabonding ko. diba ang saya? :))

marami akong crushes. lalo na sa school. nangongolekta kasi ako. hahaha. kaya pag minsan pag nakita ko yung isa kong crush, tapos nakakita pa ulit ako ng isa, ay grabe, what is heaven ang drama ko.

pero may mga crushes din akong hindi nagiging kaibigan. minsan mga basketball players, mga artista, yung mga hindi na ma-reach ng ordinary powers ko.

HAHAHAHA. ewan ko ba. ang sarap ng feeling pag crush mo lang.

kasi, lagi kang natutuwa, kikiligin ka talaga, maiisip mo na gusto mo. parang ang lakas ng dating sa'yo. pero pag minahal mo na, wala na. magkakagulo na.

eeeeh. basta ganun. masarap magka-crush, masakit magmahal.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

stress.

ewan ko. i don't actually know if i am really stressed about somethings.

but many things are bothering me right now.

at grabe. lagi ko namang sinasabi yun.

school things (thesis, major and minor papers)

family.

officer duties.

after grad plans.(kunwari gagraduate talaga ako..)

and commitments to some things.

eeeek. hindi ko alam. wala akong alam isipin kung di yang mga yan.

kung may happy thoughts man, puro day dream, puro "sana matapos ko na tong mga to.."

minsan nalang ako makanood ng movies, nakikinig nalang ng tugtog na gusto ko, hindi na masyadong updated sa mga bagong kanta, at hindi na rin ako nakakanood ng TV, news at Survivor Philippines nalang napapanood ko.

puro net na nga lang ako. katulad ngayon, nakaharap pa rin ako sa computer at nagnenet. haaay.

i want to be happy. sa ngayon, magiging happy, and stressed muna ako. errr.

random lang to. haha.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

ang headache..

AY LAGI KO NA NARARAMDAMAN ARAW-ARAW.

kahit na matulog ako o hindi.

sobrang saya kaya. lalala. :)

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

hums.

hmmm.

this is actually a random post.

wala kasi akong maisip eh.

hum. one of my favorite expressions.

humming in any tune. humming when thinking, humming

hums. just releasing the tension through singing and breathing.

hums. humming till harmony is achieved. lol.

tama na nga. hums. hahahaha. :))

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

keep it coming.

photoshoot.

papers.

reports.

thesis.

duties.

wooh. so many things to do, yet so many time spent on other things.

should do this things efficiently. hm. should do this in just a breeze.

no time for stopping. keep it coming. i can do this.

time to be optimistic.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

edited my layout. :))

well yeah, i just tweaked the layout from someone else, but i used my own photos. :)

if they were not mine, i would credit it. :D

so yeah. i hope it looks good. lol. :))

and yeah, say hi to my jumpshots. haha. :))

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

got nothing to do.

we are supposed to have no classes today. but our professer is not a member of the faculty union, so hindi siya aattend, at magka-klase siya.

at least, makaka-usad na kami sa reports. malayo-layo pa naman ang schedule ko, so medyo petiks lang.

hindi rin masyadong tutok, sa ngayon, yung thesis adviser namin. parang wala lang. pag nagpa-sched siya, biglang hindi na niya magagawa kasi bigla rin siyang nagkaroon ng ibang lakad. soo, hindi ko na alam kung anong gagawin namin, hindi ko na alam kung paano siya hahabulin, sana magpahabol siya. haha.

i will have our last prelim exam tomorrow, na hindi ko pa pinag-aaralan. and a part 2 of a quiz na hindi ko pa rin pinag-aaralan. haa. hindi ko alam kung papasa ako bukas, sana naman.

etong mga bagay nato, parang naging easy easy nalang samin, pag maraming pinapagawa, hala sige, hindi kami matutulog, hindi magpapahinga,. pag nawalang ng pasok, wala pa rin kaming pahinga, kasi ang dami rin naman naming dapat gawin. haa.

choir officer duties is still occupying sched too. ang problema hindi ko na naiisip. gaah. para ngang hindi na ako officer eh. haay. bahala na, makakabawi rin siguro ako. hm.

as of now, i am still enjoying my college life, huling hirit ba. i have been trying to excel to some subjects as much as i could para naman maging okay din ang grades ko. i have been active to some society endeavors too. and siyempre, as a class officer, ginagawa ko rin naman ang duties ko.

so yeah, kailangan kong bumawi sa mga kailangan kong gawin, at do my best for my last year! wee! :D

btw, nandito ako sa library ngayon, dahil wala akong magawa, nag-net na muna ako. at nagdala rin ako ng mga babasahin ko na libro, Bob Ong books, dalawa. weee. wala lang. wala akong magawa eh.

well, magandang hapon!

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

xiao ren and da ren.

"small man" in mandarin

i learned this on class, then it was discussed on our philosophy class, a lesson about Confucius' moral philosophy.

and this was a concept, which also means "inferior man"

nung nalaman ko yun, naisip ko kaagad na ang pagiging inferior.

inferiority, pagiging mas mababa, nalalamangan ng iba, takot sa nakakataas sa kanila. i think, katulad ko, i am an inferior. kasi takot ako sa law, kaya hindi ko ginagawa ang mga bagay na dapat hindi gawin.

takot ako sa mga magulang ko, kasi kahit papaano sila pa rin naman ang nag-aalaga sakin. natatakot akong magpaalam sa mga kung ano-ano kasi baka hindi ako payagan o hindi ako bigyan.

being inferior, parang wala kang nagagawa, kasi hindi mo nagagawa yung gusto mo. ang sinusunod mo lang ay ang authority.

which should not be.

ang da ren, which literally means "big man" ay "superior man" naman sa moral philosophy ni Confucius.

well, ito ang kabaligtaran ng inferiority; superiority.

ito yung pagkakaroon ng alam sa mga bagay-bagay, alam ang ginagawa, at hindi na kailangan ng authority, since alam naman niya yung ginagawa niya.

well, yeah. he acts within himself, as in choice niyang gawin yun.

and when i was asked by our professor, "why don't you want to kill?" ang sagot ko ay "because it is bad.."

sa simpleng sagot na iyon, i was said to be a superior man.

pero, takot rin ako sa law, pero bakit naman kasi ako magnanakaw? eh, okay naman buhay ko. haha.

lol. this has been a long post. will try post more.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

BUSY AUGUST,

prelims month. WOOH.

kinda busy. so much things to do.

but, i am surviving.

ganito pala ang feeling ng 4th year. O.o

buti nalang, tapos na. or patapos na. 2 exams to go. WAAH.

tapos, finals na. hoshet.

oh well. will post some posts.

weee.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

laughing alone.

sorry, this is just now.

i missed reading Chico Garcia's posts on his blog. eeehhh, i love his morning rush top ten posts. i really get a lot of laugh when reading them.

and sometimes, i just read them alone, and sometimes, i read them at the internet section of the school library..and i laugh alone.

gash, maybe people here may be thinking i am crazy. LOL.

anyhoo, will read some more posts. it's a stress reliever. weee.

till here, for now.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

emo.

ang sarap magpaka-emo ngayong araw na ito.

kasi, wala naman akong masyadong gagawin. pangalawa, pwede kong isipin ang mga problema ko, pangatlo, umuulan, it suits to the emo mood, and ang pang-apat siguro eh para may maisip kalang. LOL.

emo. emotional. emo-emohan, or kung ano pa man ang tawag dun. ibig sabihin nun eh paglalabas ng mga saloobin mong tinatago. galit, lungkot, saya, inggit, or kung ano pa mang emosyon yan. ehhh, hindi lang naman focused sa isang emosyong ang emo, sa tingin ko. pero, naging habit kasi natin na pag nakakita na tayo ng taong malungkot, yun, emo na. pero, dahil emo means emotional, i think isipin rin natin na ang pagiging emo eh kasama dun ang paglalabas ng kung ano-ano mang emosyon. diba? hindi lang malungkot. hindi lang naman kalungkutan ang emosyon diba? unless yun lang alam mong gawin. edi ayun. haha.

gash. may sense ba ito? eto ang nagagawa ng tinatamad mag-aral.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

OH HELLO AUGUST.

hello august! :D

grabe, sobrang bilis ng oras, august na pala! parang kailan lang, summer pa. HAHAHA.

anyhoo, birthday ngayon ng panganay kong kapatid. happy birthday sa kanya! nagtatrabaho na siya ngayon, weee. sana manlibre siya. LOL.

i have been busy with a lot of school things today. i've been doing papers, been doing AVP's and photoshoots (member kasi ako ng documentation committee ng society ng course namin, eh ayun), been doing notes, reading assignments, took long quizzes, class officer duties and the like. yeah yeah, very typical of a 4th year college, perhaps.

i have also been busy with choir officer duties in our church. i really don't have the management and the organization skills to handle things that i should handl. nevertheless, kinakaya ko pa naman ata. i hope so.

and lastly, since i am already in 4th year college, we are now realizing that we are already going to graduate. i'm happy that i am a part of UST's Quadricentennial batch. very fulfilling, and very pressuring too. well i hope i would be able to face that pressure, and be up to the challenges of the 4th year college life. wooh!

so yeah, maliban sa mga personal kong problema, nakakaya ko pa naman. HAHA. nag-iinarte lang ako. kaya, tama na ang pag-iinarte. :))

and so, 7 months to go before graduation. WAH.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

awkward.

i don't know.

i sometimes feel awkward when something really goes wrong, when i feel there is something wrong. it's really weird. i am just paranoid at so many things, things that i can think of.

i maybe overthinking things, or overseeing the scenes of the phenomena. (wow. it sounds geeky/nerdy/whatcamacallit). hahaha.

i think it's already been part of my psyche. to feel awkward, to be emo, get sad, be frustrated, get worried or whatever. and i must control it. perhaps, i should not be like this. i must not do this, because it doesn't bring anything to me. it'll just make me cry, it'll not make me happy, in that case.

haay. ewan ko ba. i should think happy thoughts. if it is really my bad, then it is my bad. if it's not, then it's not. i should now know how to focus on things i should not think about.

but right now, i really feel like crying right now. i guess i should.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

HOYES.

LOL. i have been very busy this past few weeks..

i forgot to post here. HAHA.

sorry naman. i am always pre-occupied to do things for school and for others. SO YEAH.

i will try to update tomorrow when i am able to.

i need to rest now, i have been utilizing my mind for the whole day.

and, i must catch some sleep. before i lose some. O.o

good night people.

PS: it's my first time again to sleep before 12mn. :D ACHIEVEMENT. :D

I MISS THIS.

well, i think, i have been overstaying in tumblr, that i have forgotten to post some things here on my blogger.

i've been loitering more on tumblr since i can be random there, and it's just one click away.

well. i think so, it goes that way.

anyway, i think i should do some updates now.

i am now preparing myself for graduation. kidding aside, i am now facing the wrath of my senior year in college. it's not yet rude, but it's getting there. HM.

i should do two papers now, to be submitted next week. one about philosophy, and one about marriage.

i have been hooked to microblogging, which i am able to do when i'm on tumblr. and what i do here is macroblogging? NAH. i don't know.

i have been busy with choir things, and photography things, and school things. (im not a photographer though. just want to take pictures.)

and yeah. that's all i guess.

i will try to post new things here starting whenever. LOL.

hello. :)

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

poof!

why do we have to take the long road when we need to finish something? when we face a challenge, a problem? why don't we just take a shorter road. then take the long road for the happy experiences. that would quite sensible, isn't it?

why don't these problems just be gone? like with just one poof? like how the magicians make people disappear people in a human-sized box? then we would have more time spending for the happy things?

isn't that maybe from the problems and challenges we face, we learn from it as we face it. we see what wrong we really did, and realize how we could make it right or improve the things we did in average.

but with one poof, happiness would just be achieved easily. no more time constraints. one poof, and everyones happy.

but i think, that would be reason why we couldn't take the easy way, because the hard way will make us see how to cope with that hard way. which the easy won't give us. and with just one poof, we just abuse that privilege and use ut properly.

so, maybe, having that poof, won't be even effective, because taking it the long way, would be more experiencing, rather than not having that experience.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

hindsight.

i actually studied this when i was in third year. in a major subject called historiography.

this word means remembering a certain event and how it played a part on a another event after the first event

and that would really be a good notion. since maraming mga factors and or events na salarin o naging pagtulong para magawa ang isa pang event na nagkaroon din ng epekto sa kapaligiran, sa komunidad o sa buong mundo.

siyempre, tayo, meron din tayong tendency na alalahanin ang mga bagay-bagay na binago natin at tinanggal sa ating sarili, at kung ano naman ang dinagdag natin para sa ikakaunlad ng ating personalidad.

tinitingnan rin natin minsan ang ginawa nating nagmarka sa atin, at hinding-hindi natin malilimutan. mga pagkakamali, mga katuwaan, mga kaligayahan at kung ano-ano pa.

masarap naman balikan ang mga bagay na yun, pangit man o maganda.

at dahil sa mga alaalang yun, ito ang naging karanasan na naramdaman at nalagpasan mo, na siyang humubog kung ano ka ngayon.

sabi nga nila, ang hindi marunong tumingin sa pinanggalingan ay hindi makakarating sa pupuntahan.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

4th year.

huling taon ko na sa kolehiyo.

huling taon na at tapos na ako mag-aral.

huling taon na at tapos na ang pagbabasa. pagsusulat, at pagrerecite..

huling taon na pagpunta sa school, sa library..

huling taon na para maghabol ng oras sa paggawa ng mga papel, projects..

huling taon na para magpuyat..

huling taon para makita ang mga profs..

huling taon na para makasama ang mga kaklase't mga kaibigan..mga crush, mga kaaway, at kung sino-sino pa..

huling taon na para patunayan kung ano nga ba kakayanan..

huling taon na para i-cherish lahat ng oras, lahat ng pagkakataon, sa eskwelahan, sa mga kaklase at sa lahat ng ginagawa mo.

huling taon na. huling taon na at mag-sisimula na naman ang isang bagong kabanata.

huling taon na. ang pagtatapos at pagsisimula ng lahat.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

30-day challenge starts now! :D

well, i guess, this may be my way of updating my blog more often.

sana nga lang maging super effective po nito. :D

DAY 01: Favorite song.

well, my current favorite song is i don't really know. HAHA. marami kasi akong natitipuhan na kanta. basta maganda pakinggan, nagagandahan ako. pero, yung current favorite ko sa ngayon ay ang In My Head by Jason Derulo.

wala lang. napapa-indak at napapa-galaw ang ulo ko pag naririnig ko yung kanta. napapakanta pa minsan. HAHA. :))

and sobrang ganda ng boses ni Jason Derulo. :)

HELLO JUNE.

summer officially ends here.

classes will start in weeks time.

GAAASH. thank you for a memorable and fun summer.

to everyone who had been part of my summer, good luck and have a fruitful school year, work year, bum year, whatever. LOL.

i hope, summer comes fast again. haaaa.

4th year college na phows ako! :|

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

6 pesos. :)

well, i attended this conference in Laguna with some of my friends. it was about leadership and a group should work.

and it was actually fun. very much. i learned many things, and i hoped i'd be able to apply it on what i'm doing now.

but the most interesting part of the whole conference was giving 5 peso, 1 peso, and 25 centavo coins to someone who deserves to receive a certain amount. it represented the amount of what you have done, or the amount of how you inspired others with the things you do. it was very touching and was very inspiring, at the same time.

i was able to receive 6 pesos, i was speechless. i didn't know that i can be that inspiring to other people. i did not expect to have more than 20 pesos, of course, im not that friendly and whatever it is, i guess.

but the fact that i received 6 pesos from people i know, and from the people i don't know is really touching to me. i didn't know that i was that inspiring. i'll try my best t help, inspire, and do the things that should do.

i guess, doing small things, would do big and great things.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

JOKESLANG.

naging president ako ng HFYC. sobrang ganda.

dumadami na followers ko sa tumblr, sobrang lupit.

bumaba na ang karma ko sa plurk, dahil dun, wala na ako sa karma 100 club, bumabawi na ulit ako, sobrang saklap.

iniisip ko na ang mga kailangan gawin para sa school, wala pa ngang june, hind pa ako nakakapag-enroll, sobrang parang tanga lang.

ang daming nangyari ngayong summer na ito, met new friends, experienced new things, i guess, sobrang saya lang!

umuulan na ulit, hindi ganun ka nakakairita ang panahon, sobrang lamig.

patapos na ang summer na ito, kailangan na ulit maging busy, balik-eskwela na naman, para sa huling pagkakataon? sobrang..sobrang ewan.

JOKESLANG. SOBRANG JOKESLANG. HAHAHA.

sorry, ang random.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

fin: on ending.

ano ba ang feeling mo pag natapos na ang movie na pinapanood mo. malulungkot kasi tapos na siya? matutuwa kasi maganda siya? mapapaisip dahil hindi mo naitindihan? mabibitin at sasabihin na gusto mo pa? o wala lang, no reaction, no comment, wala kang pakialam?

ano nga ba ang pakiramdam pag may natapos, o tinapos na bagay na kailangan mong iwan, iwasan? kalimutan? lahat na? ops, sobra naman yun..

pero, maraming mas nalulungkot pag may isang importanteng bagay ay natapos na. pagmamahal niyo sa isa't isa, pagkakaibigan, pagsasama, at kung ano-ano pa. minsan, masakit pa. siyempre, importante yun eh.

marami rin namang natutuwa, pag natapos mo na ang dapat mong gawin, tulad ng pag-aaral, trabaho, at kung ano pa man. fulfilling, at sobrang gaan sa pakiramdam.

but one or another, matatapos din siya, at sa ayaw mo man o hindi, eh kailangan mo rin siyang tapusin at iwanan. yun nga ata ang gustong ituro sa atin ng buhay. lahat ng bagay ay may katapusan, kaya hangga't meron pa, lubusin mo. pag natapos na, wala ng balikan, natapos na eh.

and ending something, is not easy. haay. isa pang hamon yun.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

inca: on being a member, and being a leader.

well, most likely, all my life, i was a member. inuutusan, sumusunod sa lahat ng utos, at umookay lang sa lahat ng desisyon na kinalalabasan sa mga meeting. sa pagiging member, parang ganun lang ang palagi kong ginagawa. "okay lang sakin yan." the infamous line that i'd always say when i agree on a decision made by some people who control the meeting.

para sakin, at para sa iba na rin, siguro, mas simple maging miyembro. kasi susunod ka lang, gagawin mo lang ang sasabihin sa'yo. sobrang ganda maging member. kahit hindi ka yung namumuno, mas ramdam mo na may nagagawa ka dahil nauutusan ka, mas ramdam mo na may fullfillment, may accomplishment, may naitulong ka, may nna-contribute ka. and i think, i am like that when i am a member of such organizations. pero, siyempre, pwede rin naman akong tumiwalag, pag ayoko na, or whichever.

ngayon, i'd been assigned with positions that needs leader potentials, hindi ko ba alam kung natututo akong maging leader or what. ako na ang nadedesisyon, ako na ang nag-iisip, ako na ang nag-uutos ng mga bagay na dapat gawin. siyempre, mas mahirap, kasi ikaw ang magpapagalaw sa mga miyembro ng grupo mo. pag wala kang ginawa, mas walang mangyayari. and i think, mas mafifeel ng leader ang accomplishment, fullfilment, and achievement (lahat na. lol.) sa paggawa ng isang bagay, pag nakitang niyang sinusunod siya ng mga miyembro niya at natatapos at nagagawa ang mga pinapagawa niya.

ang problema nalang sa isang leader ngayon ay, gaano ba siya kagaling? gaano siya ka-authoritative para mapasunod lahat ng miyembro niya? yun pa ata ang hindi ko pa alam, sa 2 taon na pagiging officer ko sa organisasyon na pinasok ko. haaaaa.

kaya ko namang maging responsable, pero ewan ko. i don't think i have the leadership skills. bahala na.

sa totoo lang, mas masarap maging member, pero mas lasap ang kasiyahan ng paggawa ng isang bagay pag leader ka. HMMM.

oh well. another one year. gash.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

11:11

ngayong yearr ko lang nalaman pag nakita mo ang oras ng 11:11. umaga man o gabi eh pwede ka nang mag-wish. :))

eh naisip ko naman, sa 11:11 lang ba pwede yun? hindi ba pwede sa 12:12 or 10:10?

lol. anyway. baka siguro nagkataon na apat 1 dun. so maganda siguro yun?

isang beses ko lang na-tiyempuhan yang 11:11 wish time na yan. at hindi ko rin maalala kung ano ang nihiling ko. pero, ngayon, sobrang halos lahat ata ng tao eh inaabangan ang 11:11 para lang makahiling.

ganun na siguro ngayon. wala na kasi tayong oras mangarap at isipin ang mga gusto natin, meron siguro, pero hindi natin iniisip kung paano ito gagawin. kung paano natin ito makakamit, yun ang hindi ko rin alam.

kaya siguro ng ganitong oras. ipaalala sa atin na hindi lang dapat trabaho ng trabaho, bago yun, isipin muna natin. eto na nga ba? hanggang dito lang ba?

libre lang mangarap, at kung gusto mo nalang rin naman ng mangarap eh lubus-lubusin na natin, at pag-isipan ng mabuti. sabi nga ng pussycat dolls, be careful what you wish because you might get it. :)

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

HAPPY 2 YEARS!

WOOH. 2 GOOD YEARS OF BLOGGING. :P

well, hindi ko alam. hindi ko alam kung anong sasabihin. kung anong dapat gawin.

nagulat ako. shet. kahapon kasi yun.

i was overthinking of what to write..

tapos, madalas na rin akong nakatambay sa tumblr, kaya minsan yung sobrang random na mga bagay ay dun ko na naisusulat..

anyway. happy 2 years! gianthechronicler!

hanggang sa muli, masugid na mambabasa! :D

low-self esteem, low self-confidence, lahat na. :|

sa lahat ng ginagawa ko, sa lahat ng sinasalihan ko, at sa kahit ano pa mang aspeto ng buhay, lagi kong iniisip na pangit ang ginagawa ko, mali ako, wala akong nagawang matino. yep. call it paranoid, loser, low self esteem, low self-confidence, walang tiwala sa sarili. ako yun.

mabilis ako mawalan ng lakas ng loob. sumusuko kaagad ako. pag may nagsabi na sakin na mali, or whatever, wala na. mali na tingin ko sa lahat. minsan, pinangungunahan ko pa. "hindi, hindi ako papasa." "hindi, pangit kaya ginawa ko.." at minsan, yun naman na ang totoo.

always expect for the worst. always see the negative side of what you're doing. hindi rin naman i-down ang sarili mo, para maging okay ka rin sa kalalabasan. kahit anong mangyari. wala kang pagsisisihan. hindi ka masasaktan.

ako na. ako na ang hindi malakas. salamat.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

UPDATES!

uhm, naisip ko, parang ang tagal ko nang hindi nakapag-update. at hindi ko na rin maalala kung kailan pa yun. haha.

so, i'll just say somethings that i think you still don't know. :D

first of all, i'm missing my blockmates. it's because it's already our summer break! some of my blockmates chose to spend their time on OJT's, which is really productive. some took nihonggo classes. and i want to have some classes to. driving, photography, and french. but, i don't have money, so baka after college nalang.

and if my blockmates have OJT's, i have work. yep, work with wage. i just need to complete my 8 hour-worktime assisting my mother with her research programming work. mahirap siya, in fairness, pero kakayanin. i'd have 400 pesos per 8 hours. so kung 24 hours akong nag-work, or isang buong araw, may 1,200 nako! bigla akong naexcite!

and yes, since the classes is already done, inabangan rin namin ang aming mga grades. ang mga site ng UST na grabe kung mag-paasa. grabe kung makapag-announce, hindi naman pala lalabas sa araw na yun. nevertheless, lumabas pa rin ang mga grades. sobrang natuwa ako kasi wala ulit akong bagsak this sem! lahat ata ng pinagpuyatan at pinag-cramming-an ko eh nagbunga. higit sa lahat, my semestral average was able to reach the required for being in the Dean's List. YIE. DL for the first time! sarap sa pakiramdam. sarap sa puso. sarap sa utak.

and dahil, nag-DL ako, sobrang nagdiwang ang aking mga magulang. kung kaya naman i was able to persuade them to buy me a new Bob Ong book, and i persuaded my mother to buy her digital camera, which we will share. SO, ang saya nga gabing yun. nabasa ko na ang Alamat ng Gubat, and enjoying Olympus SP800UZ digicam, na para na ring DLSR sa features.

choir officer duties are still pre-occupying my timetable too (feeling organized eh). asikasuhin ang choir outing, gumawa ng ganito't ganyan para sa mga gig, ayusin ang transpo, makipag-meeting. chever-chever, chever-chever. grabe, hindi naman sa ayoko nang maging officer, pero parang hindi talaga ako destined maging officer. ewan ko. sana maging okay pa yung service ko para sa choir. sana makabawi pako't hindi na mapagalitan.

kailangan ko na rin pala maging maayos kausap. grabe, nagalit nanay ko sakin kanina, dahil sa sobrang "kaibigan" type kong makipag-usap. parang casual lang. ayun. kailangan ko na ulit ibalik ang "po" at "opo" ko. wooh. yea yea, parang ang sama ko tuloy na anak. magpapakabuti na po.

and now! since pasulpot-sulpot lang rin ang trabaho, wala ng mabasang libro, at wala narin akong ma-type, bum lang ako sa bahay at laging nag-iinternet. sumakit na nga ang ulo ko dahil sa babad ko sa internet. kailangan ko na nga atang bawas-bawasan magbabad. masama rin naman kasi.

and so, that ends my updates, i guess. haha.

i-enjoy niyo ang inyong bakasyon, mga mambabasa!

hanggang sa muli! :)

knock knock!

WHO'S THERE!?

ako to, papasukin mo naman ako! HAHA.

akala niyo, knock knock joke no?

gusto ko sana, kaso sa tatlong listahan na nagawa ko hindi ko alam kung anong pwedeng ilagay. napaisip nga ako. nakakarinig lang ako ng mga knock-knock jokes sa Eat Bulaga, sa pamamagitan ng "Bulagaan" segment nila. tapos, yung ibang pauso.

pero, pagpasok ata ng 2010 eh, ang mga knock-knock jokes ang unang pumatok sa mga pandinig ng mga tao, lalo na ng mga bata. mas lalo na ng mga estudyante ng UST, which includes me. dinaig pa yung mga current, sikat, pop, at foreign songs.

at bumenta talaga siya ng bongga. kahit ako, nabenta sakin.

ngayon nga lang, eh hindi na rin siya patok, dahil paulit-ulit na ang ibang jokes.

well, yun ang unang sumikat ng 2010.at masaya naman siya. haha.

to end this blog, KNOCK-KNOCK

who's there!?

*sniff sniff*

*sniff sniff* who?

na ika'y hanapin, *sniff sniff* at sabihin, ipakilala sa iyoooo. HAHAHA!

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

eye bags.

how do get puffy eye bags? :))

1. sleep late. very common notion on having eye bags. (but i do the advanced ones. lol)

2. cry hard, then sleep. really really effective. very much.

3. watch TV.

4. stay in front of the computer at late nights, it will leave your eyes hurting.

5. my thing - procrastinate, cram, and whatever term you may call it.

ho yes. an expert crammer here. proof? i researched for my thesis proposal infos for four days? then crammed the paper the night before the deadline. oh yes, for the night before the deadline. actually, cramming has already been part of my psyche. i really can't feel the productivity when i begin school and other stuff really really early. so, to spend (or waste) more time with my hobbies (or distractions), i do my school stuff later. haha. yes, i have priority issues. despite that, i can still manage, and still pass subjects. genius? not so. geek, in a way. procastinator? oh yes, i am, a true blue, and a proud one.

and yes, i am very proud of my puffy cutesy eye bags. siyempre, pinaghirapan ko sila eh!

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

it's just me, the moon, and the stars.

mas nakakapagmuni-muni ako tuwing gabi. mas tahimik kasi. mas nakaka-kalma sa pakiramdam ang malamig na hangin, ang tila madilim na paligid, ang maingay na katahimikan, mga umaaligid na pusa't aso, and other elements that make up an ordinary evening environment.

what's even great is, it's just me, the moon and the stars. napapatingin nalang ako sa langit sa sobrang ganda ng mga ningning ng mga bituin, at kagandahan ng buwan, habang dumaragdag pa sa ganda nito ang maninipis na ulap sa paligid ng buwan.

oh yes. a perfect environment for me to get emo. uh-huh. emo. eh, ang masama nga lang sakin eh, napapa-emo rin ako dahil sa emo na enviroment. haha.

since nag-college ako, lagi ko na lang tinitingala sa langit ang mga naiisip kong problema. pamparelease ba ng stress. and it has been effective, until makapasok ako ng bahay. kaya minsan, before anything else, lumalabas muna ako tuwing gabi. kahit sa tapat lang ng bahay. titingnan lang ang langit sa gabi, para lang marelax ako.

ngayong summer, magkakaroon ako ng time na makita ang buwan, ang mga ulap at ang mga bituin ng mas madalas, kahit na hindi na ako masyadong stressed ngayon, mas masaya.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

cellphone.

lol. master loser ng mga cellphone.

yan ang bansag ko sa sarili ko ngayon. grabe. nakailang wala na ako ng phone.

yung una, first year HS ako. grabe. kay bongga. unang colored phone. ako pa unang nagkaroon sa pamilya. ang dami kong nakatext dun. smart pa una kong number. haha. ang dami kong naka-text dun. sobrang feeling sosyal ako. regalo kasi yun dahil sa maganda daw grades ko. tapos niwala ko sa court namin. ang ganda. ang ganda lang.

pangalawang phone, another colored phone, ngayon naman may camera na. isang phone ng motorolla. 4th year HS ako nun. bongga ang phone ko. ang dami pang napuntahan. recollection, em-ed/field-trip. ang dami pang pictures, tapos hindi ko rin naman pala malilipat sa computer. nawala ko rin, sa jeep naman. aw.

pangatlong phone, balik nokia phone. hindi lang may camera, hindi lang may mp3 player, pwede pang mag-video, at sliding phone pa! pocha. that was my phone for the first week of the second semester nung 2nd year ako. grabe. 2 months lang tumagal sakin, sa school ko pa nawala. hindi ko nga siya iniyakan nung nawala. haha. oh well.

pang-apat. parang intermussion lang, ilang weeks lang sakin. hindi pa sakin. isang 3310 na kulay pink. haha. at kailan siya nawala? araw ng paskuhan. gash.

and last phone that i just lost, is my beloved N-gage. my phone since first year college, at kakawala ko lang sa kanya. napakaganda. haay.

OH WELL. kailangan ko nang ayusin ang buhay ko. wooh.

must not lose phones, no more! NO MORE.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

epal things.

since i was a child, meron na akong mga laruan na hindi pangkaraniwan sa ibang bata. hindi mga robot, mga manika, ni kahit nga sasakyan or kung ano mang mga laruan na maituturing ang hindi ko nilalaro.

ang mga laruan ko? mga maliliit na piraso mula sa mga buong mga laruan. mga ibang gamit tulad ng shampoo, mga key chain, basta kahit anong maliit, manipis o kaya naman kahit anong piraso na galing sa isang bagay, instant laruan ko na siya.

sobrang weird ko nun, kasi naman, maliban sa pagiging laruan ko, eh parang mga paraphernalia ko na rin sila tuwing lumalabas ako ng bahay. kahit hindi ko naman lalaruin (dahil alam ko magmumukha akong weird) ay dinadala ko pa rin tong mga to. hanggang sa malaman ng mga kaibigan ko na may mga ganito akong dala sa isang maliit na pouch, na minsan ay nilagay ko na rin sa isang pokeball. oo, meron akong pokeball noon. haha.

mukha mang weird, pero mukha naman silang natuwa sa mga "laruan" kong iyon, tapos, tinawag nilang "epal things." epal dahil hindi ko naman nilalaro, wala namang sense kung bakit ko sila dinadala, at things, dahil bagay sila. mga kakaibang bagay.

ngayon, sobrang mulat na ang aking mga mata sa mga ka-weird-ohan ko ng bata ako. at kahit na ganon, meron parin akong mga epal things. hindi ko na nga lang nilalaro.

hindi ko alam kung matatawag ko ba itong koleksyon, pero sa ngayon, kinokolekta ko lang ang mga bagay na cute sa aking panigin. yung mga tipong, once in a life time ko lang makikita. joke, pero pumupulot pa rin ako ng mga ganung bagay. at natutuwa rin naman ako. naging mga lucky charms ko na sila eh. dala ko ba naman palagi eh.

tsaka, naging parte na siguro ng "psyche" ko ang pumulot ng mga maliliit na bagay. just a proof na mahilig talaga ako sa cute. lol.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

busy brain.

lol. malay ko ba, gusto kong mag-update.

nag-iisip ako ng pwedeng i-blog..

sa sobrang pag-iisip ko, hindi ko na alam kung anong ilalagay ko. hahaha.

naguguluhan ang aking utak.

tapos, iniisip ko pa yung mga dapat kong gawin para bukas.

pinagsabay eh no. hahaha.

anyway, pag umayos na ang haggard kong schedule (bwahaha, ang bobo ko talaga sa time-management), sana maayos na rin ang utak ko. haha.

sa ngayon, ganito nalang muna ka random. hihi.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

fickle-minded.

ang weird ko ngayong araw na ito.

i was chosen to coach the girl's vball team of my course for the sportfest of our faculty. i was deciding if i'll wear my uniform, or i'll wear a civilian attire. mga naka-ilang ulit rin ako ng palit ng damit. hindi na nga ako nakapag-deodorant at nakapagpabango sa sobrang alala.

tapos, sinasabayan pako ng nanay ko. "hanapin mo na kasi yun!" "iligpit mo mga damit mo!" "ayusin mo mga kalat mo!" na paulit-ulit lang niya inuutos sakin. parang hindi ako papasok ng school. haay. medyo nairita nga ako eh.

ayaw niya akong patakbuhin na secretary, dahil makalat daw ako. sige na, makalat na. sige na, ako ng mali. grabe. feeling ko tuloy ang sama-sama ko. magliligpit naman ako, nagkataon lang

nung umalis nako sa bahay, iniisip ko pa rin kung magpapalit ako ng damit. napatigil ako sa isang kalye. bumalik ako kasi naisip kong magpalit, tapos humarap na ulit ako naglakad..tapos tumalikod, tapos humarap, tapos tapos...

napagdesisyunan kong mag-uniform nalang. hindi pa nga panatag loob ko nun eh. pero, inisip ko na okay nang naka-uniform nako. nakaalis din ako, sa wakas.

nung nasa bus nako, nagtext friend ko na hindi na tuloy yung game, so okay lang. buti nalang naka-uniform nako. wooh.

napadasal pako sa bus kanina, para lang mapanatag nako ng buong-buo.

buti nalang talaga maraming cute sa bus nun, medyo natuwa ako ng onti. at kausap ko ang kaklase ko habang bumibiyahe.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

a poem

it was a requirement that forced US to write a poem. LOL.

i just tried. sorry, kung loser yung pagkagawa ko. :)

PS: imbento lang yung title. :))

"My Star"

You always make me see you, and I always can't resist that.

You always give me the reason to smile, even when there is nothing to smile about.

You always stun me with your looks, even when you're just on your always-worn attire.

You always make me laugh with your jokes, even if you are not joking at all.

You always do things that make me fall easily, but it means nothing to you.

The wind breezes to the falling leaves in the ground.

I was wandering under the trees, while you pass by.

T'was cloudy that day, the sun was not showing any ray of light.

Leaves keep on withering, and descending from the branches, while you disappear.

Darkness is already covering the sky, the wind breezes more, and the moon shines in the darkening sky.

You were a stone that is not feeling anything that I wanted to feel.

You were a statue that is not returning back what I wanted to receive.

You were a robot that is ignorant to the feelings of others.

You were a carnivore that is only focused on oneself.

You were a diamond that is hard and strong enough to break weak things.

You have a body that is like that of a bottle, slim and fit.

Your skin has a shade like that of a chocolate powder, and with hair as black as the charcoal.

Your face is like shaped to perfection, with his eyes like the eagle, and his lips as pink as the carnation.

Your Jaw Lines and your cheek bones are like sculpted by a professional sculptor.

Nevertheless, your senses is like an insulator, resisting things, not giving heat.

The gray clouds wail everytime I see you just passing by, the noise around seems shouting all of the hurt I am feeling.

The wind blows hard as you pass by me, hitting you concealingly, trying to put you down.

My heart is stamping, strong enough to batter you with might, and knock you out with a stampede.

The withered leaves are trying to stab you with all of the insensitivity you have done.

And, life has built a block to separate us, and hatred grabs the entirety of my soul.

I am now sitting at the gutter of the road, under the trees with falling leaves.

I wonder as the time passes by quickly, and as evening eats the blue sky.

Thinking if I should remember or I should forget you.

Trying to search for a falling star, so that I could wish for a miracle for us.

The wind breezes over, and I felt how alone I was, while that only star at that night, twinkles far from me.

I will try to remove all of the memories, even though some refuse to be erased.

Aim straighter, and soar higher, to forget all the pain.

See the brighter side of life, not thinking of seclusions and frustrations.

Seek for adventure, sacrifice what I want from what I need, and change for the future.

I will erase every bits of you in me, but I will still try to keep some in my heart.

The Silence is deafening, and nothing moves from the surroundings.

The evening sky has covered the rest of the earth, while I stand alone.

I look at the other side, and you were there, looking towards me.

You smiled, and I smiled back.

I thought it was for real, until I opened my eyes, and see the star twinkling from a distance, getting covered by the thick clouds.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

random lang. :))

wala kasi akong magawa. we don't classes today, too. it gave mo more time for doing my hate poem, my book review and pseudo-quiz. har.

as of now, nagsasayang lang ako ng oras dito sa lib. manonood lang naman kasi kami ng AB Faculty Show, which is exciting, btw.

so, ganito lang ang ginagawa ko sa school, pag walang ginagawa. tumatambay sa internet section ng library, mag-blog at mag-plurk, since yun lang ang pwede kong i-access na sites dito. and masaya naman siya, nakakapag-update pa rin ako. natatamad nga lang ako minsan. haha.

blog. plurk. check mails, horoscope. yung lang ang tangi kong nagagawa sa internet section.

and as usual, i'm blogging. wala akong magawa. haha.

oh well, will waste more time. as one saying goes,

"time is never wasted, when you're wasted evrytime."

makes sense, right?

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

HAR.

we were required to do a hate poem.

and it should be 40 lines all in all.

ANG HABA. wala nakong nagawa.

14 lines palang nagagawa ko, and i should finish it before friday. HAR.

i still need to answer a pseudo-quiz, and to do a book review on our historiography class..

HAR. cramming, it is.

cramming, for life, i guess. :))

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

first update of the year.

well, i'll just keep this brief, yet very informative. would that be fine? K? K! here it goes.

1. I had my head cut to bald before new year. (and t'was fuun.)

2. Already on my 2nd semester as a 3rd year college students. (been doing more papers, more papers, and more papers.)

3. I had been to extra-curricular's this sem. Joined a quiz bee, the sportsfest, and a singing contest, which I didn 't win at, yet gave me a great experience, of course.

4. Has been able to do school stuff very good, still cramming. hell yeah!

5. HM. some updates from last year (great christmas party, great paskuhan. tanduay ice. LOL)

6. Have two planners, one big and one small. I've been using the smaller one. haha.

7. I've been getting pimples from my late night cramming. HAR. must sleep properly.

8. Had returned to tumblr, and decided to make it my photoblog, and blogger, still being my official blog. yay!

9. Thinks that he's doing good at school, and not doing good at other things. woops.

10. My choir officer life, has been idler. must be able to do some things before the end of my term.

11. I am using N-Gage again! weee. i feel so happy.

12. I have already posted a video of me singing. haha.

13. Have new friends, a new close friends, and new known people. haha.

14. What else? I was already able to watch Avatar and Sherlock Holmes! two great movies!

15. Had been able to maintain all my social networking accounts: Plurk, Facebook, and Multiply. with a new account at Formspring. :)

I guess, that's about it. the happening from December to January. ♥

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

LOL

well, sorry for the unnoticed hiatus, yet again. :))

YEP, i'll be blogging again.

and i missed this, very much.

i have a lot of stories to tell. haha.

and i hope, i will have the time to do that.

for the mean, time, eto nalang muna. :)

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)