hindi ko alam kung anong meron sakin. kung sobang lupit ba ng utak ko, o ewan. pero sobrang lakas ko sa pagtanda ng mga mukha ng mga tao. do you call that photographic memory? hahaha. pero, hindi nga. nalalaman ko yung mga parati kong nakakasabay sa jeep twing umaga, mga driver ng nasasakyan kong jeep, bus, at sa tricycle. kahit yung mga dating kaklase, nakikilala ko pa rin. ewan ko nga lang kung kilala nila ako, pero. hindi nalang din ako nagpapahalata na kilala ko sila.
at dahil dun, minsan pati mga pangalan, hindi ko rin nalilimutan. ewan ko ba. nagpe-pretend nalang ako minsan na hindi ko sila kilala kahit na gustong-gusto ko na talaga sila tawagin, mapapahiya lang rin naman ako eh. kasi di rin nila ako kilala. hahaha.
pero. yun na nga. nakakatulong din sakin magmemorize ng mga pangalan sa mga lecture-lecture sa pag-aaral. sa mga kailangang gawin, at chena-chena. pero. ayun.
ewan. hindi ko alam bat ko nasulat to. hihi. ewan.
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
No comments:
Post a Comment