hindi ko alam kung anong meron sakin. kung sobang lupit ba ng utak ko, o ewan. pero sobrang lakas ko sa pagtanda ng mga mukha ng mga tao. do you call that photographic memory? hahaha. pero, hindi nga. nalalaman ko yung mga parati kong nakakasabay sa jeep twing umaga, mga driver ng nasasakyan kong jeep, bus, at sa tricycle. kahit yung mga dating kaklase, nakikilala ko pa rin. ewan ko nga lang kung kilala nila ako, pero. hindi nalang din ako nagpapahalata na kilala ko sila.
at dahil dun, minsan pati mga pangalan, hindi ko rin nalilimutan. ewan ko ba. nagpe-pretend nalang ako minsan na hindi ko sila kilala kahit na gustong-gusto ko na talaga sila tawagin, mapapahiya lang rin naman ako eh. kasi di rin nila ako kilala. hahaha.
pero. yun na nga. nakakatulong din sakin magmemorize ng mga pangalan sa mga lecture-lecture sa pag-aaral. sa mga kailangang gawin, at chena-chena. pero. ayun.
ewan. hindi ko alam bat ko nasulat to. hihi. ewan.
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
Saturday, July 23, 2011
Friday, July 22, 2011
ptah: on creating.
creations. crafts. creating. create.
since i was born. i did not know how to create. or do something about crafts. wala ata akong nagawang matinong project sa home economics, sa EPP sa THE, at kahit sa simpleng Art class lang, wala talaga akong magawang matino. sa lahat nga ng grades na ineexpect ko, art parati ang pinakamababa. wala talaga akong ka-art art. maliban dito sa pagsusulat, at. sa papipicture. at sa pagkanta. ayun. pero yung kailangan ng matindihang effort at kung ano-ano. di ko keri yan.
doon lang naman. pero kung maituturing mo ngang art din ang pagkanta, ang paggawa ng blog, at uh. photography, since paglikha rin naman 'siguro' yun. hahahaha. pero. hirap na hirap talaga ako. hindi ko nga alam bat ako napunta sa 'arts and letters' eh!
kung meron siguro akong gustong matutunan, eh matutong mag-drawing. matutong magtahi, gumawa ng kung ano-ano. ang tangi lang na alam kong art piece eh COLLAGE. yun lang. dahil nga rin sa hilig ko sa larawan.
pero. ayun. sa awa ng mga teacher ko sakin. HA. pumasa ako. saktong 75. taray.
pero. sa totoo lang. gusto kong matuto ng mga ganun. para lang sa kasiyahan ko. lol.
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
since i was born. i did not know how to create. or do something about crafts. wala ata akong nagawang matinong project sa home economics, sa EPP sa THE, at kahit sa simpleng Art class lang, wala talaga akong magawang matino. sa lahat nga ng grades na ineexpect ko, art parati ang pinakamababa. wala talaga akong ka-art art. maliban dito sa pagsusulat, at. sa papipicture. at sa pagkanta. ayun. pero yung kailangan ng matindihang effort at kung ano-ano. di ko keri yan.
doon lang naman. pero kung maituturing mo ngang art din ang pagkanta, ang paggawa ng blog, at uh. photography, since paglikha rin naman 'siguro' yun. hahahaha. pero. hirap na hirap talaga ako. hindi ko nga alam bat ako napunta sa 'arts and letters' eh!
kung meron siguro akong gustong matutunan, eh matutong mag-drawing. matutong magtahi, gumawa ng kung ano-ano. ang tangi lang na alam kong art piece eh COLLAGE. yun lang. dahil nga rin sa hilig ko sa larawan.
pero. ayun. sa awa ng mga teacher ko sakin. HA. pumasa ako. saktong 75. taray.
pero. sa totoo lang. gusto kong matuto ng mga ganun. para lang sa kasiyahan ko. lol.
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
Monday, July 18, 2011
top bus movies. :))
one of the things that completed my college life. well, my travel life, going to school and going home in a bus. like, it's like one of the things that keep entertained while going to school and thinking of the things i have to cram to when i arrived at school, and the only thing that keeps accompanied while going home after a day of harcdore school works. i kinda miss watching the bus, too. even just the old airconditioned bus with a TV just makes me watch, even it makes me dizzy.
the movies that i have watched were of variety. minsan, yung mga movies na hindi ko pa napapanood, una kong mapapanood sa bus. tsaka yung mga hindi ganun ka-sikat na movies na okay lang rin naman eh sa bus ko rin napapanood. and yeah. i will tell those movies that was stuck on my mind.
marami-rami na rin yun. pero. i shall tell the most memorable ones.
Apocalypto! haha. eto yung tribo-type of movie na may kakaibang language pa. medyo morbid yung movie, pero maganda naman. nakakaloka nga lang dahil hindi ko maintindihan, super tribo. at. super bloody! i love the ancient-ness of it though. parang.. sa.. uh.. central america pa nga ata yung tribo? or whatev. basta yun. hahaha.
Ong Bak! from tribo, to martial arts! eto! Ong Bak! the Thai Warrior. nakakaaliw to. kasi, sobrang action lang siya. hahaha. di ko na nga masyadong tinitingnan yung subtitles kasi mas focused ako sa action scenes. hahaha. at sa bus ko lang rin to napapanood. at. sa totoo lang, NGAYON KO LANG NALAMAN ANG TITLE NITO. HAHAHAHA.
Karate Kid! SA BUS KO RIN TO UNANG NAPANOOD. hindi sa sinehan. natuwa pako nun. at kakasakay ko lang nun at may isang oras pako manood. nalupitan ako sa kung fu na ipinakita sa movie na ito. hindi ko alam kung totoo, pero gusto ko rin matutunan! HOO.
Tekken! YEP. halos puro martial arts yung movies na napapanood ko sa bus. at eto? nagwapuhan lang ako sa lalaki. actually. nahot-an. pero. yun lang. wala masyadong maganda. lol. typical. haha. pero okay naman. nandun si Nina at Anna. sila lang ang kilala ko. HAHAHA.
The Golden Compass! meron kaming VCD nito dati, pero hindi ko nipanood. sa bus. astig. kasi, polar bear yung bida sa kwento. una yun. tama ba? hahaha. i think. i just got excited with the polar bear fight scene. yun lang naintindihan ko. hahaha.
the movies that i have watched were of variety. minsan, yung mga movies na hindi ko pa napapanood, una kong mapapanood sa bus. tsaka yung mga hindi ganun ka-sikat na movies na okay lang rin naman eh sa bus ko rin napapanood. and yeah. i will tell those movies that was stuck on my mind.
marami-rami na rin yun. pero. i shall tell the most memorable ones.
Apocalypto! haha. eto yung tribo-type of movie na may kakaibang language pa. medyo morbid yung movie, pero maganda naman. nakakaloka nga lang dahil hindi ko maintindihan, super tribo. at. super bloody! i love the ancient-ness of it though. parang.. sa.. uh.. central america pa nga ata yung tribo? or whatev. basta yun. hahaha.
Ong Bak! from tribo, to martial arts! eto! Ong Bak! the Thai Warrior. nakakaaliw to. kasi, sobrang action lang siya. hahaha. di ko na nga masyadong tinitingnan yung subtitles kasi mas focused ako sa action scenes. hahaha. at sa bus ko lang rin to napapanood. at. sa totoo lang, NGAYON KO LANG NALAMAN ANG TITLE NITO. HAHAHAHA.
Tekken! YEP. halos puro martial arts yung movies na napapanood ko sa bus. at eto? nagwapuhan lang ako sa lalaki. actually. nahot-an. pero. yun lang. wala masyadong maganda. lol. typical. haha. pero okay naman. nandun si Nina at Anna. sila lang ang kilala ko. HAHAHA.
The Golden Compass! meron kaming VCD nito dati, pero hindi ko nipanood. sa bus. astig. kasi, polar bear yung bida sa kwento. una yun. tama ba? hahaha. i think. i just got excited with the polar bear fight scene. yun lang naintindihan ko. hahaha.
this movie! ang haba ng title eh! isa to sa mga Filipino movies na lagi kong napapanood! benta to! hahahaha. ganda ng gantihan ni Vic at Dolphy eh! medyo madrama rin. and hindi mawawala dito ang mga sexy girls dito. tsaka, benta si jose at wally dito!
the last movie! kaso walang poster. pero, it's the/a Japanese morbid movie! it's the most morbid movie i've watched! kasama ang Battle Royale. pero. wow yun! sobrang patayan to the max! lahat ng pwedeng saksakin at putulin, go lang ng go!
AYUN. that movies. those movies. made me laugh and smile. while thinking of how hard college was.
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
Sunday, July 17, 2011
JOB ADVENTURES.
after i graduated, actually, kahit before pa, i have already ventured Makati and applied to some embassies for work. unfortunately, hindi lahat ganun kabait tumanggap ng resumes. yung iba, tumatanggap naman ng resume, hindi naman na tumatawag para bigyan kami ng trabaho. kaya. eto ako. naghihintay parin.
dalawang embassy lang ang medyo naging accommodating, kung maitatawag man. ang embassy ng Canada at Bahrain. kaso, bumagsak ako sa exam ng Canadian embassy, hindi naman na tumawag ulit ang embassy ng Bahrain. so. ayun. tapos ang embassy applications.
nag-apply din naman na rin ako sa iba. sa TV5. kaso di na tumawag. sa GMA. nag-exam na rin ako. at sa isang SEO Copywriting company. na. napasa ko. like. for realz. pero. i turned it down. hindi ko rin alam kung bakit. joke. ayaw ng magulang ko dun. tsaka. nalalayuan sila. kaya ayun. wala. haaay.
sa ngayon. naghahanap ako sa net. and. uh. i don't really know kung magkakatrabaho pako. dahil sobrang tagal ko na atang walang trabaho, marami nang nagtataka kung bakit. naiisip nila na siguro may mali sakin. or may mali akong nagagawa. which i don't even know. siguro alam ko nga yung mali. alam ko nga, hindi ko naman alam kung paano gawing tama. ANYWAY.
as much i would want, gusto ko naring magkaroon ng trabaho since gusto ko naring magpakahirap kumita ng pera. sana nga lang may matira pa saking trabaho.
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
Saturday, July 16, 2011
Saturday, July 9, 2011
x-ray: on inner self.
dati. lagi akong napapaisip, kung ano nga ba talaga ang x-ray. yun pala, pwede nitong makita ang mga bagay sa loob ng iyong katawan sa pamamagitan ng radioactive... thing. hahaha. basta ganun. tas makikita mo yung mga buto-buto mo. at maaliw tayo. magugulat sa mga nakikita natin.
paano. kung. may x-ray din, na magpapakita ng "inner self" natin? yung mga katangian natin na hindi natin naipapakita, mga bagay na hindi natin nagagawa, mga bagay na hindi natin alam na meron tayo. mga bagay na ayaw natin na meron tayo. parang ang galing nun diba? hindi lang natin maiisip. pwede nating makita sa pamamagitan ng isang x-ray.
i have been reading books and it displayed different representations of your inner self. sa isang libro ni Paolo Coelho, sinabi dun ang "inner child" natin. yun bang, yung mga pangarap natin, mga gusto nating gawin nung bata tayo. masarap isipin, masarap balikan. pag naaalala mo yung mga alaala ng iyong pagkabata, ayon sa storya ng libro, eh hindi ka mawawala sa dapat mong patutunguhan. dahil siguro, yun ang totoo nating gusto noon, at sa simula palang, yun na ang pangarap mo. Ang isa namang interprestasyon ng storya sa inner self eh ang "the other" eto yung ikaw na iniisip mo ngayon, pero eto yung nagtatago ng totoong katauhan mo. eto ba yung mga hindi naman sa masama, pero yung mga bagay na ginusto mo lang dahil kailangan, hindi dahil sa gusto mo, at kaya, ayon din sa libro, pag nagawa mong matanggal ang "other" sa katauhan mo, ay maipapakita mo na ang totoong mong gusto, at kung ano-ano pa.
ang tanong. paano nga natin malalaman? kung meron mang ganyan na nitatawag? o wala? kung meron lang sanang pahiwatig na meron ngang inner self. hindi lang siguro x-ray ang sagot. at. sa ngayon, tayo lang din ang nakakaalam. ikaw. at ako.
nasusunod mo pa ba ang inner child mo? nandyan pa ang "other" sa'yong kalooban?
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
paano. kung. may x-ray din, na magpapakita ng "inner self" natin? yung mga katangian natin na hindi natin naipapakita, mga bagay na hindi natin nagagawa, mga bagay na hindi natin alam na meron tayo. mga bagay na ayaw natin na meron tayo. parang ang galing nun diba? hindi lang natin maiisip. pwede nating makita sa pamamagitan ng isang x-ray.
i have been reading books and it displayed different representations of your inner self. sa isang libro ni Paolo Coelho, sinabi dun ang "inner child" natin. yun bang, yung mga pangarap natin, mga gusto nating gawin nung bata tayo. masarap isipin, masarap balikan. pag naaalala mo yung mga alaala ng iyong pagkabata, ayon sa storya ng libro, eh hindi ka mawawala sa dapat mong patutunguhan. dahil siguro, yun ang totoo nating gusto noon, at sa simula palang, yun na ang pangarap mo. Ang isa namang interprestasyon ng storya sa inner self eh ang "the other" eto yung ikaw na iniisip mo ngayon, pero eto yung nagtatago ng totoong katauhan mo. eto ba yung mga hindi naman sa masama, pero yung mga bagay na ginusto mo lang dahil kailangan, hindi dahil sa gusto mo, at kaya, ayon din sa libro, pag nagawa mong matanggal ang "other" sa katauhan mo, ay maipapakita mo na ang totoong mong gusto, at kung ano-ano pa.
ang tanong. paano nga natin malalaman? kung meron mang ganyan na nitatawag? o wala? kung meron lang sanang pahiwatig na meron ngang inner self. hindi lang siguro x-ray ang sagot. at. sa ngayon, tayo lang din ang nakakaalam. ikaw. at ako.
nasusunod mo pa ba ang inner child mo? nandyan pa ang "other" sa'yong kalooban?
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
Subscribe to:
Posts (Atom)