gnothi seauton

"know thy self."

sometimes, i always think about everything i can do.

my abilities, my skills and talents..

sometimes, naniniwala ako, na hindi ko kayang panindigan ang mga abilidad ko..

nakakainis mang isipin, hindi ko alam kung anu ang kahinaan at lakas ko..

marami akong kayang gawin.

kaya kong kumuha ng mataas na grade. oo, ansarap isipin na meron kang utak na kayang umintindi ng mga leksyon ng mga guro, mga mahihirap na formula na ini-easy easy ko lang, mga essay na kehababa, pero parang dinaanan ko lang at sinisisiw ko pa..
ang problema, hindi ko kayang panindigan ang mga katotohanang ito. wala akong tiyaga, in short, palagi akong tinatamad. nasa akin na yata lahat ng characteristics ng isang tamad. mas gusto kong matulog before mag-aral, magsasayang muna ng oras bago mag-aral, at higit sa lahat, gusto kong minamadali ang lahat, kesa paghandaan ito ng isang linggo o buwan pa. ewan ko, pero, mas kumportable ako sa ganun, kahit na alam kong babagsak ako, ano magagawa ko. fortunately, pumapasa ako, at hindi siya ordinaryong pasado na pasang-awa. pasado na as in like, hindi bababa sa 80 percent yung grade ko. sabi pa tuloy ng mga classmates (a.k.a. friends. haha!), "kung di ka lang siguro crammer, hindi ka lang pasado.."

i know how to sing and dance. oo, marami ng nagsabi sakin na ang ganda daw ng boses ko, na pwede daw akong sumali ng singing contest..pero nung nagtry ako ngayong college, hindi naman totoo yun. there's no worth for trying, yun naman ang sinabi ko sa sarili ko. pero the fact na hindi ka man lamang pumasa sa prelims round, medyo masakit, pero okay lang. nawalan nga lang ako ng confidence. parang ayoko ng magtry ulit, kasi feeling ko ganun ulit yung mangyayari. wala rin kasi akong formal training. marami rin nagsabi na magaling ako sumayaw. pero, minsan kasi sobrang galawgaw ko, and it turns out to be very awkward. gusto ko rin sanang sumali sa UST SDT, kaso wala naman akong alam na stunt, at kulang rin ang confidence ko para sumali.

one more fact i know is that, i know how to write, but i don't know how to use properly. i had tried to join essay-writing contests, but i really didn't work on me. but my writing skills was recognized when i joined a press conference. i won a silver medal o sportswriting. at sa pagkapanalo kung yun, madami na akong nasalihan pang ibang contests. i was able to represent our school in some wrtiting contests. haay. siyempre, hindi naman ako masyadong propesyonal. hindi ako nananalo. pero lagi kong iniisip, ika sa kantang "Just Once" ni James Ingram, "i did my best, but i guess my best wasn't good enough.." hehe.

ewan ko ba. hindi ko alam kung bakit ko to naipost. i guess its time for me to step-up and do what i really need to do.

anyway, till here again friends.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)