ang site kung saan ako laging nagcoconvert ng youtube videos to mp3.
oo. sobrang reliable nito sakin, di ko na kailangang mag-DL ng mga converter softwares na di ko rin naman alam.
salamat dito, nakakakuha na ako ng mga kantang gusto ko from youtube. kahit yung mga kantang di ko makita sa mga search engines, makikita ko sa youtube, and indie music too. tsaka mga minus one, tsaka...mga...oo. hahaha.
tapos, pag nitamad akong gumawa ng kung anuman, nagdi-DL lang ako ng mga kanta. in such a convenient and easy and quick way. woohoohoho.
oo. i love videotomp3.net. so cool. hihi.
kayo din, download na rin kayo sa video2mp3! :)
oo. this is a promoting post. HOHO.
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
Tuesday, February 22, 2011
sruti: on authority
masaya minsan pag alam mong meron kang authority?
mang-uutos utos ka, kung ano-ano ipapagawa mo.
tapos, mas masaya, meron pinagbasehan kung bakit ka nagkaroon ng authority para maglider-lideran ka.
it's either binoto ka, napili ka, o you just want to be one kasi ikaw ang nakakaalam, nakakaangat.
minsan, lagi nating napapansin yung negative notion ng authority na nagbibigay satin ng power, tulad nalang ng ginawa ni Marcos, na kailangan pang i-activate (yes! laruan?) ang martial law para lang maging makapangyarihan.
tulad na rin ng mga anime at cartoons na napapanood natin na may bida at kalaban, authority lang din ang pinaglalabanan, authority na kontrolin ang buong mundo.
hindi natin napapansin ang positive notion. ano nga ba yung positive notion?
LOL. oo. open-ended post ito.
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
mang-uutos utos ka, kung ano-ano ipapagawa mo.
tapos, mas masaya, meron pinagbasehan kung bakit ka nagkaroon ng authority para maglider-lideran ka.
it's either binoto ka, napili ka, o you just want to be one kasi ikaw ang nakakaalam, nakakaangat.
minsan, lagi nating napapansin yung negative notion ng authority na nagbibigay satin ng power, tulad nalang ng ginawa ni Marcos, na kailangan pang i-activate (yes! laruan?) ang martial law para lang maging makapangyarihan.
tulad na rin ng mga anime at cartoons na napapanood natin na may bida at kalaban, authority lang din ang pinaglalabanan, authority na kontrolin ang buong mundo.
hindi natin napapansin ang positive notion. ano nga ba yung positive notion?
LOL. oo. open-ended post ito.
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
krab :)
hahaha. eto na naman tayo.
gusto ko siya gawan ng post kasi ayoko nang isipin. para tapos na. kasi, lagi ko na ring naiisip yung mga bagay-bagay na tungkol sa kanya, pero hindi naman nagiging totoo, at never magiging totoo kasi hindi posible. alam niyo naman na kung bakit di pwede, di posible, kahit na pumuti ang uwak, at kahit na mamatay ako ngayon.
yung malupit kasi dun, kaklase ko siya. lagi kong nakikita. minsan, nakakausap. lagi kong nakikita.
nung unang taon naming maging magkaklase hindi ko naman siya laging kinakausap eh. kasi hindi rin naman siya mahilig makipag-usap. oo, sobrang dalang lang naming makipag-usap. isa pa, straight siya. iba ako. SO. dun palang, di na siguro pwede. hahaha.
pagdating sa ikalawang taon, medyo nagkakausap na kami. nagkaroon siya ng girlfriend nun. medyo nakakausap ko yung girlfriend niya. hoho. isa rin kasi ako sa mga nakahalata na may something sa kanilang dalawa, totoo naman hinala ko. anyway. ayun. naging medyo kausap ko siya nung nagkaroon ng isang educational trip para sa isang klase. naging kasama ko sa kwarto yung mga lalaki, including him. nung araw na yun, nagsimula kaming mag-usap? not so. pero, oo. nakausap ko siya nun.
tapos yun. medyo sumasama-sama na ako sa kanya, tsaka sa mga kaibigan niya. hindi pa nga ako nagkaroon ng gusto sa kanya nung una eh. dun pa sa best friend niya. takte. ang laki kong eklat.
pagdating ng 3rd year, yun. nakakausap ko na. nakakasabay ko na rin umuwi, at mas nakakausap lalo. wala pa rin akong feelings for him nun, dun pa rin sa friend niya. haha. hindi ko alam kung yung friendship namin was that deep, kasi nakakapag-open na siya ng mga problema niya. nakainuman ko na din. pero, not so much clingy to him ang drama ko. kasi, di ko rin naman siya palaging nakakasama. paminsan-minsan lang. ayun. pero may times din na hindi ko talaga siya napapansin. haha. pag nandyan lang yung best friend niyang crush, saka ko lang siya nilalapitan.
pero, pagdating ng 4th year, hindi naman nag-sink in sakin kaagad, pero oo, madalas na kaming magkasama. magkatabi sa classroom, makasabay sa lunch, tumambay, uminom, at umuwi. oo. aaminin ko, cute siya. hindi ko alam kung naging close nga kami talaga kasi feeling ko rin naman kaibigang normal lang tingin nun sakin. pero, may kaklase kasi kami na parehang nagshe-share ng sama ng loob samin. kaya ayun. edi yun. at that time, di ko naiisip yung best friend ng kaibigan ko. pero natutuwa talaga ako pag nakakausap ko siya. eh kaklase ko eh. ngayong year ko naging ka-close yung mga kaklase kong lalaki, lilima na nga lang kami, dalawa pa ang sumabit. yeah, isa ako sa dalawa.
lagi ko nalang iniisip na hindi maaari. kasi di kami talo, kahit san man tingnan. pero, dahil sa isang hula, na meron daw siyang gusto sakin pero dahil may problema, eh medyo napaisip na naman ako. hindi ako natuwa. kasi hindi rin naman ako pwedeng maniwala kaagad, feeler ko naman.
and wala talaga. siguro kaibigan lang. kasi simula nung bata pa siya, puro lalaki na kasama niya and yeah. buti hindi siya natuluyan. or whatchamacallit.
ngayon. masaya akong kaibigan ko siya. oo. masaya naman siyang kasama eh. pero, pag nalaman na niya ang mga ka-eklatan ko para sa kanya baboo na ang lola niyo. magagalit lang yun. at. oo. sana. maging masaya siya, tulad ng paano niya ako napapasaya pag napapatingin ako sa kanya.
(LOL. oo, minsan pahalata din ako eh. sorry naman. my bad.)
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
gusto ko siya gawan ng post kasi ayoko nang isipin. para tapos na. kasi, lagi ko na ring naiisip yung mga bagay-bagay na tungkol sa kanya, pero hindi naman nagiging totoo, at never magiging totoo kasi hindi posible. alam niyo naman na kung bakit di pwede, di posible, kahit na pumuti ang uwak, at kahit na mamatay ako ngayon.
yung malupit kasi dun, kaklase ko siya. lagi kong nakikita. minsan, nakakausap. lagi kong nakikita.
nung unang taon naming maging magkaklase hindi ko naman siya laging kinakausap eh. kasi hindi rin naman siya mahilig makipag-usap. oo, sobrang dalang lang naming makipag-usap. isa pa, straight siya. iba ako. SO. dun palang, di na siguro pwede. hahaha.
pagdating sa ikalawang taon, medyo nagkakausap na kami. nagkaroon siya ng girlfriend nun. medyo nakakausap ko yung girlfriend niya. hoho. isa rin kasi ako sa mga nakahalata na may something sa kanilang dalawa, totoo naman hinala ko. anyway. ayun. naging medyo kausap ko siya nung nagkaroon ng isang educational trip para sa isang klase. naging kasama ko sa kwarto yung mga lalaki, including him. nung araw na yun, nagsimula kaming mag-usap? not so. pero, oo. nakausap ko siya nun.
tapos yun. medyo sumasama-sama na ako sa kanya, tsaka sa mga kaibigan niya. hindi pa nga ako nagkaroon ng gusto sa kanya nung una eh. dun pa sa best friend niya. takte. ang laki kong eklat.
pagdating ng 3rd year, yun. nakakausap ko na. nakakasabay ko na rin umuwi, at mas nakakausap lalo. wala pa rin akong feelings for him nun, dun pa rin sa friend niya. haha. hindi ko alam kung yung friendship namin was that deep, kasi nakakapag-open na siya ng mga problema niya. nakainuman ko na din. pero, not so much clingy to him ang drama ko. kasi, di ko rin naman siya palaging nakakasama. paminsan-minsan lang. ayun. pero may times din na hindi ko talaga siya napapansin. haha. pag nandyan lang yung best friend niyang crush, saka ko lang siya nilalapitan.
pero, pagdating ng 4th year, hindi naman nag-sink in sakin kaagad, pero oo, madalas na kaming magkasama. magkatabi sa classroom, makasabay sa lunch, tumambay, uminom, at umuwi. oo. aaminin ko, cute siya. hindi ko alam kung naging close nga kami talaga kasi feeling ko rin naman kaibigang normal lang tingin nun sakin. pero, may kaklase kasi kami na parehang nagshe-share ng sama ng loob samin. kaya ayun. edi yun. at that time, di ko naiisip yung best friend ng kaibigan ko. pero natutuwa talaga ako pag nakakausap ko siya. eh kaklase ko eh. ngayong year ko naging ka-close yung mga kaklase kong lalaki, lilima na nga lang kami, dalawa pa ang sumabit. yeah, isa ako sa dalawa.
lagi ko nalang iniisip na hindi maaari. kasi di kami talo, kahit san man tingnan. pero, dahil sa isang hula, na meron daw siyang gusto sakin pero dahil may problema, eh medyo napaisip na naman ako. hindi ako natuwa. kasi hindi rin naman ako pwedeng maniwala kaagad, feeler ko naman.
and wala talaga. siguro kaibigan lang. kasi simula nung bata pa siya, puro lalaki na kasama niya and yeah. buti hindi siya natuluyan. or whatchamacallit.
ngayon. masaya akong kaibigan ko siya. oo. masaya naman siyang kasama eh. pero, pag nalaman na niya ang mga ka-eklatan ko para sa kanya baboo na ang lola niyo. magagalit lang yun. at. oo. sana. maging masaya siya, tulad ng paano niya ako napapasaya pag napapatingin ako sa kanya.
(LOL. oo, minsan pahalata din ako eh. sorry naman. my bad.)
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)
Friday, February 18, 2011
BAGABAG.
AYOKONG NAGDI-DELETE NG DRAFTS EH. ER. :| anyway. na-delete ko na naman. haay. ehsgajdvdl;aoFNBJL.
ayoko na. napapaisip ako ng putanginang malupit. putang ina putang ina. putang ina.
ayoko na. napapaisip ako ng putanginang malupit. putang ina putang ina. putang ina.
Thursday, February 3, 2011
hearts. :)
LOL. HAPPY HEARTS. ♥♥♥♥♥♥♥
nawa'y masaya ang inyong buwan ng mga puso! HAHAHAHA.
(lol. super late na ito, at ngayon ko lang naisulat, draft na kasi ito sa napakahabang panahon..)
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. ♥
nawa'y masaya ang inyong buwan ng mga puso! HAHAHAHA.
(lol. super late na ito, at ngayon ko lang naisulat, draft na kasi ito sa napakahabang panahon..)
hanggang sa muli, masugid na mambabasa. ♥
Subscribe to:
Posts (Atom)