HAPPY 3 YEARS! :D

HAPPY 3 YEARS CHRONICLEEEEEEEEEEEEEEER! :3

ano bang kailangan kong sabihin?

akala ko talaga nung una, 4 years ka na! tanga ko. HAHA.

3 years ka na! shet! more things to write about. soon. i hope.

yun lang. HAHA.

tara, nood tayo sine! lol.

:)

il'ya: on strangers

everyone in this world, meets friends, lovers and other acquaintances by meeting strangers.

by going somewhere strange to them. eating something strange. doing strange. watching strange. whatever strange. sometimes is the most memorable thing that you experienced. especially it's your first time, and seen no where else, but at that moment.

well. everything develops from being strangers. hindi ka pwedeng magkaroon ng kaibigan na kilala mo na kaagad. unless, nag-away kayo dati, nagkahiwalay, at kung ano, ayun. magiging friends kayo ULIT. pero, iba mag nakakita ka ng hindi mo pa kilala. marami ka pang nakikita dyan na estranghero, isa sa mga nakikita mo, eh baka maging kaibigan mo na, ka-ibigan, kaaway, o kung ano pa man.

yun yung pinaka-bonggang feeling. makikipag-usap ka sa isang taong di mo kilala. tapos, mmag-eenjoy kayo sa mga pinag-uusapan niyo. tapos, magiging masaya kayo sa piling ng isa't isa, tapos magiging komportable kayong magkasama.

sarap nun no. lalo na pag aalalahanin mo. kung paano kayo nagsimula.

pero, hindi naman lahat ng strangers kakausapin mo. parang tanga lang yun.

kusa siguro dadating ang estrangherong yun, na papasok sa iyong buhay. shet! ang mushy. HAHAHA.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

diameter of a bomb.

this was a title of a poem that we read when we were on 1st year college.

this was about how violence, calamities occuring make people lonely for the ones who got affected, even when they are not related with those people.

minsan, pag nakakita tayo ng mga kahit aksidente lang sa ibang lugar, mga malalang nangyayari sa ibang bansa, tapos may mga taong namatay, nasugatan, naapektuhan tayo kahit wala tayong relasyon sa kanila. sabi nga sa isang quote, "No man is an Island" sa isang dahilan, lahat ng tao ay magkaka-relasyon, dahil pare-pareha tayong tao. nakakalungkot makita na nawawalan tayo ng mga kasama natin sa mundo. hindi tayo independent, kahit papaano, mas secure ang feeling pag may kasama ka.

siyempre, maraming nalungkot sa nangyayari ngayon sa ibang bansa. patuloy tayong tumutulong, nakikiramay, at nakikisimpatya sa kanila.

masakit mang isipin, na kahit isang maliit na bomba, marami nang namamatay satin. at nakakalungkot yun.

sana kahit papaano, mawala yun no. tayo-tayo lang rin naman ang magkakasama, tayo pa minsan ang magpapatayan, ang ironic isipin, pero totoo. sana, mawala yun.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

it ends tonight, today my life begins. :)

i would just want to say that...

I AM ALREADY A GRADUATEE!

weee. after all the struggles and obstacles from first year to 4th year college, from HS. from elementary.

this is it. DONE. FINISHED. OVER!

but, it does not end here.

time for me to have a job. O.O

which makes me nervous. sana magkatrabaho ako sa tamang panahon. hoo.

sa ngayon. bum na muna. pahinga sa ilang taong pagpupuyat at pag-iisip at pagsusulat at pagbabasa at pagpapakahirap makatapos lang sa pag-aaral. imaginin mo! natapos ko! shet, akala ko kasi hindi! (nega mode right there) pero, yeah. i did! made my parents proud! and myself! WOOH! congrats to all the graduates this year! good luck at Godbless sa susunod na kabanata!

well. yun lang. this super late reaction. sorry naman sakin. ngayon lang nag-sink in. HAHA.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

TRIP. :3

nung 2010, i have been in so many places that i have not been to. 2010 was my year of having trips around places.

unang-una, pagpasok ng 2010, t'was summer, nagpunta kami sa Ilocos Region. 4 days kami dun, hindi sapat ang mga araw, pero marami kaming napuntahan, kahit papaano. 12 hours pa ng biyahe, na nasulit naman, kahit papaano. nakarating ako sa Paoay Church, sa Vigan, sa windmills, sa Pagudpud, sa kung san-san pa sa Ilocos. sobrang bongga nun. first time din namin dun eh. first time sa ibang pagkain. sobrang saya! nakakainis lang yung biyahe.

pangalawa, mga december. :) unang trip sa buwan ng december. sa Banaue. para sa thesis namin yun eh. 3 araw lang, na naging overnight. dahil sa pandidiri ng mga kasama ko sa nga-nga. pero, nevertheless, it was a great trip! kahit na medyo marami ng bahay sa Banaue rice terraces, may mga maintained parts pa. medyo marami na nga lang ding bahay. tapos, malamig pa! tapos, ang daming mga bagay dun na hindi namin ineexpect. maraming foreigners! tsaka, kami-kami lang ng mga kaklase ko yung nagpunta dun. kaya, independence! :)

last, but not the least, sa december parin, after christmas at before new year, sa Bohol at Cebu. isa ring napakasayang biyahe. marami kaming napuntahan sa Bohol. sa sobrang dami, di ko na matandaan. basta, nasurprise ako na may kasama ako dung kakilala. tapos, dolphin watching, snorkeling, tarsiers, and others. sa Cebu naman, puro tourist spots. yung sa Crown Regency yung nagpa-thrill ng buhay, tsaka danggit. :3

masaya mag-travel. marami kang makikita na hindi po pa nakikita. maeexperience ng hindi mo pa naeexperience. at makakasama yung mga taong mahal at mahalaga sa'yo habang bumibiyahe. :)

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)

sari-saring reviews. HAHA.

i have been reading books, watching movies, and listening songs for some time now. AND. uh. siguro, ipopost ko nalang yung top 2 sa bawat librong nabasa ko. :D and since, yeah, wala na rin akong maisulat, might as well post some things that i have been doing.

first up. mga libro. the first book is "Macarthur" by Bob Ong. Bob Ong is my favorite Pinoy author, and all of his books are winners. But this particular book, was outstood the most for me. It portrayed how certain family and social problems evolve around the youth of today. Ong's novels (HAHA.) ikr, it's a novel, technically, i think.) are always funny, and real. This book, is really a good read. it really made me cry, kahit na nakakatawa siya. HOO.

the second book is "Life Of Pi"by Yann Martel. woooooh. this book. is so amazing. i haven't finished reading this. pero, grabe! kaya ko lang rin nilagay dito kasi sobrang gusto ko na siyang matapos basahin! HA! basahin niyo rin.

sooongs! first song is. ooh. this is hard. uh. "If You Ever Come Back" by the Script. actually. sobrang dami kong trip na kanta sa album ng the Script, pero sa ngayin eto talaga yung tumatak sa isip ko. LSS (Last Song Syndrome), sabi nga nila. haaay. yeah. and im currently loving the song. kinda singing it right now. lalalala.

the second song isss. a cover. ng the Warblers from glee. "Somewhere Only We Know" originally sung by Keane. isa ring magandang magandang kanta. it's about going away with someone you really love. kung tama ako HA. :))

movies! this is hard. ang dami ko kasing napanood eh. UH. okay. first movie is "Crazy Little Thing Called Love" starring Baifern Pimchanok and Mario Maurer. unang-una. it's for teens. makes you think of what love was, for you, when you were a teen. nakakatuwa, nakakaiyak, at nakakatawa siyang panoorin. sobrang ganda't gwapo pa nung bida. of course, the second movie is a bollywood movie entitled "3 Idiots". eto naman ay tungkol sa pag-aaral, sa buhay, sa future at sa lahat pa ng tungkol sa pagiging estudyante, kaibigan, at napapamahal. LOL. sobrang ganda ng movie na to, kumpleto. nakaka-inspire pa siya. to quote "success should chase you." nagbago tingin ko sa pag-aaral. grabe. at narealize ko kung gaano ako ginawang kumplikado buhay ko. i was scared. haa. it's a great movie. panoorin niyo.

YEAH. yeah. reviews. actually walang kwenta lang yung mga pinagsasabi ko. so. uh. HAHAHA. ayun. ayun lang naman. sorry, walang kwentang review. hahaha.

hanggang sa muli, masugid na mambabasa. :)